در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
مرغ دل باز هوادار کمان ابرویست
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد
«حافظ»
(چُ) (حامص.) چابکی، چالاکی.
(چَ سَ)
۱- (ص.) کل، کچل.
۲- (اِ.) داغ پیشانی که بر اثر کثرت سجده یا به علتی دیگر حاصل گردد.
(چُ سَ) (اِ.) کفش چرمی سبک با کف یک لا.
(چُ سَ) (ص نسب.) بسیار کوچک و حقیر و ناقابل.
(چُ) (حامص.) (عا.) لاف و گزاف بیهوده.
(چُ. مَ دَ) (مص ل.) به طور احمقانه‌ای به خود بالیدن.
(چِ یا چَ نَ دِ یا دَ) (ص فا.) کسی که مزه چیزی را به دیگری بچشاند.
(چِ یا چَ دَ) (مص م.) کمی از خوردنی در دهان دیگری گذاشتن تا طعم و مزه آن را دریابد.
(چِ) (اِ.) یکی از حواس پنجگانه که با آن مزه چیزها را دریابند و آلت آن زبان است.
(چَ یاچِ تِ) (اِمر.)
۱- چاشت.
۲- طعمه.
(~. خُ) (ص فا.)
۱- کسی که مزه چیزی را چشیده باشد و همیشه آرزومند آن باشد.
۲- رشوه خوار.
(چَ یا چِ) [ په. ] (اِ.)
۱- عضو بینایی در انسان و حیوان، دیده.
۲- نگاه، نظر.
۳- (عا.) معمولاً هنگام قبول کاری یا خواهش شخصی بر زبان می‌آورند.
(~.) (اِمر.) نگاه غضب آلود از گوشه چشم.
(~.) (اِ.) نک چشم آغیل.
(~.) (اِ.) تعویذی که برای دفع چشم زخم درست کنند.
(~. اَ) (اِمر.) دورنما، منظره.
(~. بُ بُ) (ص نسب. اِمر.) قسمی لوبیا که در خورش ریزند.
(~. بَ) (اِمر.) آن چه که روی چشم بندند تا جایی را نبیند.
(~. بَ دَ) (اِمر.) بازی ای است کودکان را که در آن چشم یکی را بندند و دیگران پنهان شوند سپس چشم او را گشایند تا دیگران را پیدا کند، هر کدام را که پیدا کند بر او سوار شود ...
(~. بَ) (حامص.) افسونگری، ساحری.
