در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
حلاوتی که تو را در چه زنخدان است
به کنه آن نرسد صد هزار فکر عمیق
«حافظ»
(ق.) سال پیش از پارسال.
(تَ) (مص ل.)
۱- کم کردن و کاستن برای زیبا ساختن.
۲- آرایش کردن.
۳- صیقل دادن.
(تِ) [ په. ] (ص مف.) زیبا شده، خوش نما شده.
(اِ.)
۱- نوعی خوراک به صورت خمیر نان که در آن گوشت، مربا یا سبزی گذارند.
۲- نوعی نان روغنی.
(مَ) (اِ.) نک پیرامون.
[ په. ] (اِ.)۱ - گرداگرد، حوالی.
۲- محیط.
(نِ) (ص ق.) مانند پیر.
(~. سَ) (ق مر.) هنگام پیری، در عهد پیری.
(هَ) [ په. ] (اِ.) تن پوش، لباس. ؛ ~عثمان کردن بهانه کردن، دستاویز قرار دادن. ؛~ بیشتر پاره کردن کنایه از: سن و تجربه بیشتر داشتن.
(~. خا) (اِمر.) پیراهن گشاد و راحت برای هنگام خواب.
(پِ زِ) (اِ.) هر یک از فنون و حرفه‌های مربوط به حفظ یا بازگرداندن سلامتی که معمولاً باید زیر نظر یا مشورت پزشک انجام گیرد مانند: فیزیوتراپی، گفتاردرمانی، کاردرمانی، پرتونگاری.
(یِ) (اِمص.)
۱- با کم کردن و کوتاه نمودن چیزی را زیبا ساختن.
۲- زینت کردن.
(یِ گَ) (ص.)
۱- سلمانی.
۲- دباغ.
(یَ دِ) (ص فا.)
۱- پیرایش دهنده.
۲- زینت دهنده.
(یِ) (اِ.) زیور، زینت.
(ص مف.)
۱- آن که از پدر و مادری سالخورده زاده و بدین سبب ضعیف می‌باشد.
۲- کسی که با موی سفید و به هیئت پیران ترنجیده پوست و زشت به دنیا آید.
(پِ رَ) (ص.) ضعیف، ناتوان.
(هَ) (ص مر.) کنایه از: عاشق بی پروا.
(پَ یا پِ رُ یا رَ) (ص فا.) پس رو، دنبال رو.
(اِمصغ.) پیر کوچک اندام.
