در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست
در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
در نعلِ سمندِ او شکلِ مهِ نو پیدا
وز قدِ بلندِ او بالایِ صنوبر، پست
آخر به چه گویم هست از خود خبرم، چون نیست
وز بَهرِ چه گویم نیست با وی نظرم، چون هست
شمعِ دلِ دمسازم، بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان، برخاست چو او بنشست
گر غالیه خوش بو شد، در گیسویِ او پیچید
ور وَسمه کمانکش گشت، در ابروی او پیوست
بازآی که بازآید عمرِ شدهٔ حافظ
هرچند که ناید باز، تیری که بِشُد از شست
قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس
کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس
«شهریار»
(اِ.) کیسه، کیسه پول.
(ص.)
۱- مظفر، چیره.
۲- مبارک، خجسته.
(زِ) (اِ.)
۱- فیروزه.
۲- به رنگ فیروزه.
(~.) (ص مر.) به رنگ فیروزه.
(حامص.)
۱- ظفر، فتح.
۲- کامیابی، چیره گی.
(پَ یا پِ رَ) (حامص.) پس روی، متابعت.
(~. کَ دَ) (مص ل.) اقتدا کردن، متابعت کردن.
(اِمر.) (عا.) پیر، فرتوت.
(چَ) (حامص.) عارضه‌ای که در نتیجه کار زیاد یا پیری در چشم ظاهر می‌گردد.
(رِ) [ فر. ] (اِ.) نام تجارتی برخی ظرف‌های شیشه‌ای پایدار در برابر گرما و مواد شیمیایی، شیشه نسوز.
(حامص.) سالخوردگی، کهنسالی.
(زُ) (اِ.)
۱- گیاه باتلاقی.
۲- پوشال یا هر چیزی که با آن لای پالان را پر می‌کنند. ؛ ~لای پالان گذاشتن با تعریف و تمجید کسی را فریب دادن.
(~.) (ص نسب.) سست، بی دوام.
(پِ زِ یا زَ) (اِ.) = پیزی:
۱- شکم.
۲- (عا.) مقعد، مخرج.
(اِ.) انتهای روده راست که به مقعد می‌رسد. ؛ ~ کاری را نداشتن جرئت یا عرضه انجام دادن کاری را نداشتن.
(گُ) (ص مر.) تنبل، کاهل، راحت طلب.
۱ - (اِ.) نوعی بیماری پوستی که بر روی پوست لکه‌های سفید پیدا می‌شود.
۲- (ص.) ابرص، پیسه.
(یِ) [ فر. ] (اِ.) نمایشنامه.
[ فر. ] (اِ.) می‌دانی برای ورزش، رقص و غیره.
(اِ.) = پیس: شخص مبتلا به برص، ابرص، پیس.
