دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسهای جانی طلب
میکنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
همچو حافظ روز و شب بیخویشتن
گَشتهام سوزان و گریان الغیاث
گنج زر گر نبود کنج قناعت باقیست
آن که آن داد به شاهان به گدایان این داد
«حافظ»
(کَ) (اِ.) یکی از انواع ماهیها که در سالهای اخیر در بحر خزر به تکثیر آن پرداختهاند.
(کَ لَ) [ ع. کفاله ] (مص ل.) به عهده گرفتن کاری به جای کسی.
(کَ نِ) (اِ.) بچهای که نارس از شکم مادر بیفتد.
(کَ دَ) (مص م.) شکافتن، ترکانیدن.
(کِ یَ) [ ع. کفایه ] (مص ل.) بس بودن، بس شدن.
(~. تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) بس بودن، بس شدن.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) به اندازه بودن.
(کِ) [ ع. کفائی ] (ص نسب.) منسوب به کفایت. ؛ واجب ~ امری واجب که چون یک تن آن را انجام دهد، اجرای آن از عهده دیگران ساقط شود. مق واجب عینی.
(کِ) (اِ.) کتف، شانه، سردوش.
(کَ) (اِ.) جانوری است درنده و مرده خوار و قوی جثه شبیه سگ.
(کَ تَ) (اِ.) کبوتر.
(کَ تَ) (مص م.) شکافتن، چاک زدن، باز کردن.
(کُ تَ یا تِ) (اِمف) شکفته.
(کَ تَ یا تِ) (اِمف) = کافته: از هم باز کرده، شکافته.
(~.) (اِمف.) = کوفته: کوبیده.
(کَ تَ یا تِ) (حامص.) شکافتگی، ترکیدگی.
(کَ) (اِ.) کف صابون، کف شیر، کف آب دهن.
(کُ) [ ع. ] (اِمص.) بی دینی، ناسپاسی. ؛~ کسی ~بالا آمدن کنایه از: برآشفتن، خشم کسی انگیخته شدن.
(کَ فَ) [ ع. ] (اِ.) قریه و آن در اسماء امکنه آید.
(کُ) (اِ.) قیر.
