دردِ ما را نیست درمان الغیاث
هجرِ ما را نیست پایان الغیاث
دین و دل بردند و قَصدِ جان کنند
الغیاث از جورِ خوبان، الغیاث
در بهایِ بوسه‌ای جانی طلب
می‌کنند این دلسِتانان الغیاث
خونِ ما خوردند این کافَردلان
ای مسلمانان چه درمان؟ الغیاث
هم‌چو حافظ روز و شب بی‌خویشتن
گَشته‌ام سوزان و گریان الغیاث
نابرده رنج گنج میسر نمی شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد
«سعدی»
(کَ چَ) (اِ.) کفل اسب، سرین اسب.
(~.)
۱- (اِ.) چمچه بزرگ سوراخ دار.
۲- سگ ماهی.
۳- بچه قورباغه ؛کفچلاز، کفچلیزه، کفجلاز، کفجلیز، مفچلیزک، کفلیز، کفلیزک نیز گویند.
(کَ چَ) (اِ.) زلف پرپیچ و شکن، طره.
(کَ چِ یا چَ) (اِ.) کبچه، کفگیر.
(~.) (اِ.) یکی از اقسام ماران سمی خطرناک که دارای زهری کشنده‌است. وجه تسمیه این دسته ماران از آن جهت است که زواید مهره‌های گردنی خود را به اختیار می‌توانند پهن کنند و در این حال قسمت سر و گردن ...
(کَ فَ)(اِمصغ.) کف، کف آب، صابون...
(کَ فَ) (اِ.) = کپک:
۱- کف دست.
۲- رنگ سفید یا سبز رنگی که روی نان و دیگر غذاهای شب مانده پدید آید.
(کَ) (اِ.) قاشق بزرگ سوراخ دار که به کمک آن کف روی غذا را می‌گیرند یا با آن غذا را می‌کشند.
(کَ رَ) (اِمصغ.) نوعی بیماری پوستی شبیه به کُورک.
(کَ دَ) (مص ل.) ترکیدن، شکافتن.
(کَ دِ) (ص مف.) باز شده، شکافته.
(کَ فِ) (اِ.) پیمانه.
(کَ) [ ع. ] (ص.) ضامن، پذیرفتار.
(کُ) (ص.) منحنی، کج، کجی، انحناء.
(~.) (اِ.) ده، روستا.
(~.) (ص.) کوتاه، ناقص، کند. مق -. تیز.
(کَ) [ طبر. ] (اِ.) نرینه جمیع حیوانات از قبیل گاو و گوسفند.
(کَ) (ص.) بی مو، مخفف کچل.
(کُ لّ) [ ع. ] (اِ.) همه، همگی.
(کَ لّ) [ ع. ] (اِ.) گرانبار شدن، سنگینی.
