به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
نمی‌ترسی ز آه آتشینم
تو دانی خرقه پشمینه داری
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.)دریافتن، جبران کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دیدار کردن.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تل ؛ پشته‌ها.
(تَ لَ لُ) [ ع. ] (مص ل.) درخشیدن، برق زدن.
(تَ) (اِ.)
۱- رکن تقطیع موسیقی قدیم.
۲- صوت، خوانندگی، آواز.
(تَ مِ ذِ) [ ع. تلامذه ] (اِ.) جِ تلمیذ؛ شاگردان.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تلمیذ؛ شاگردان.
(تَ لّ) (ص.) بسیار فربه، چاق.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) یکدیگر را سرگرم ساختن.
(تَ وَ) [ ع. ] (مص م.) خواندن، قرائت کردن.
(تَ لَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.) درنگ کردن.
(تَ لَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- لباس پوشیدن.
۲- آمیخته و مبهم شدن کار.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نیرنگ ساختن.
۲- پوشاندن، حقیقت را پنهان کردن.
(تَ لَ ثُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بوسه زدن.
۲- دهان بند زدن.
(تَ جِ ئِ) [ ع. تلجئه ] (مص م.)
۱- قرار دادن مال برای بعضی از وارثان دون بعض.
۲- واگذار کردن زمین خود به دیگری و بدین نحو تحت حمایت او درآمدن ؛ التجاء.
(تَ لَ لُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- مردد بودن.
۲- در گفتن سخنی تردید داشتن.
(تَ) [ په. ] (ص.)
۱- دارای مزه غیرمطبوع، بدمزه.
۲- زننده، سخت، سخن تلخ.
۳- تندخو، بدخلق.
(تَ خِ) (اِمر.)
۱- تلخک.
۲- صفرا، زرداب.
(تَ خَ) (اِمصغ.)
۱- مصغر تلخ.
۲- خربزه تلخ.
۳- کاسنی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) خلاصه کردن.
