به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
مستم کن آن چنان که ندانم ز بیخودی
در عرصه خیال که آمد کدام رفت
«حافظ»
(تَ قَ طُّ) [ ع. ] (مص ل.) بریده شدن، از هم بریدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) رو ترش کردن، گره به پیشانی زدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- چکانیدن.
۲- فرایند تبدیل گاز یا بخار به مایع.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پاره پاره کردن.
۲- تجزیه کردن شعر به اجزا و ارکان عروضی برای معین کردن موزون یا ناموزون بود شعر.
۳- کنایه از: پیمودن.
(تَ قَ عُّ) [ ع. ] (مص ل.) گود شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) گود کردن.
(تَ قَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) بسته شدن در، قفل شدن.
(تَ قَ لّ) [ ع. تقلی ] (مص ل.) کوشش و تلاش کردن.
(تَ قَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- دگرگون شدن.
۲- در کاری به سود خود و به زیان دیگری تصرف کردن.
(تَ قَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- گردن بند به گردن انداختن.
۲- پذیرفتن.
(تَ قَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) به هم پیوستن، در هم کشیدن.
(تُ) [ تر. ] (اِ.) گوسفند شش ماهه.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دگرگون کردن، وارونه کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- گردن بند به گردن انداختن.
۲- پیروی کردن.
۳- کار به عهده کسی گذاشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) از بیخ و بن برکندن، ریشه کن ساختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) کاهش دادن، کاستن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) قانون گذاشتن.
(تَ یَّ) [ ع. تقنینیه ] (ص نسب.) مؤنث تقنینی. دوره تقنینیه، مجالس تقنینیه. قوه تقنینیه: یکی از قوای سه گانه کشور که عامل تشکیل حکومت صحیح است و آن شامل مجلس شورایی است مرکب از نمایندگان ملت که وضع ...
(تَ قَ قُ) [ ع. ] (مص ل.)به عقب برگشتن، واپس رفتن.
(تَ وا) [ ع. ] (اِمص.) پرهیزکاری، اطاعت از خدا.
