به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک
که کس نبود که دستی از این دغا ببرد
«حافظ»
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) بیرون آوردن، آشکار کردن، پیشی گرفتن.
۲- (اِ.) نام مرکز استان آذربایجان شرقی.
(~.) (ص نسب.)
۱- اهل تبریز.
۲- (اِ.) درختی شبه صنوبر با تنه راست و بلند که رنگ پوست و چوبش سفید می‌باشد و بلندی اش تا ۲۰ متر می‌رسد.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) شادباش گفتن.
۲- (اِمص.) شادباش، تهنیت.
(تَ بَ)(ص.) تباه و ضایع، از کار افتاده.
(تَ بَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- پهناور شدن.
۲- گستردگی.
۳- گردش، تفرج.
۴- گستاخی، بی پروایی.
(تَ بَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.) لبخند زدن.
(تَ دَ) (مص ل.) گرم شدن.
(تَ بِ) (اِمص.)
۱- گرمی، حرارت.
۲- تابش، فروغ.
(تَ) (اِ.) سینی، طَبَق فلزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بشارت دادن، مژده آوردن.
(تَ بَ صْ بُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) دم جنبانیدن.
۲- (اِمص.) چاپلوسی.
(تَ بَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.) بینا شدن، شناسا گردیدن.
(تَ ص ِ رِ) [ ع. تبصره ]
۱- (مص م.) بینا گردانیدن.
۲- پند گرفتن.
۳- (اِمص.) توضیحی که برای روشن شدن بعضی از مواد قانون، به آن افزوده می‌شود.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بینا کردن، شناسا گردانیدن.
(تَ بَ طُّ) [ ع. ] (مص ل.) سرکشی کردن، سرمستی کردن.
(تَ بَ طُّ) [ ع. ] (اِمص.)کاهلی، بیکارگی.
(~.) [ ع. ] (مص ل.) شجاع و دلیر شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) باطل کردن، باطل ساختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) آستر کردن جامه را.
(تُ بَّ) [ ع. ] (اِ.) عنوان پادشاهان یمن ؛ ج. تبابعه.
