به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
درین محیط پر از خون، بهار عمر مرا
به جمع کردن دامن چو داغ لاله گذشت
«صائب تبریزی»
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- اثر کردن.
۲- نفوذ کردن ج. تَأثیرات.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) با اصل و استوار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) کسی را به گناه نسبت دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) مهلت دادن.
(تَ أَ حُّ) [ ع. ] (مص ل.) یگانه شدن، یکی شدن.
(تَ أَ خُّ) [ ع. ] (مص ل.) پس ماندن، عقب افتادن.
(تَ أَ خّ) [ ع. ] (مص ل.) برادری کردن دو گروه با هم.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دیر کردن.
۲- دیر آمدن.
۳- (اِمص.) دیرکرد.
(تَ أَدُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فرهنگ آموختن.
۲- باادب شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- تربیت کردن.
۲- تنبیه کردن.
(تَ یِ) [ ع. تأدیه ]
۱- (مص م.) گزاردن، پرداختن.
۲- (اِمص.) پرداخت.
(تَ أَ ذُّ) [ ع. ] (مص م.) آگاهانیدن، آگاه کردن.
(تَ أَ ذّ) [ ع. ] (مص ل.) آزرده شدن، آزار دیدن.
(زِ) (اِمص.) تاختن، یورش.
(تَ أَ سُُ) [ ع. ] (مص ل.) دریغ خوردن، اندوه خوردن.
(تَ أَ سّ) [ ع. ] (مص ل.) پیروی کردن، اقتدا کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) بنیاد نهادن.
۲- (اِمص.) بنیانگذاری.
(تَ أَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.) با اصل گردیدن، ثابت و راسخ شدن.
(تَ أَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) دوست شدن، الفت یافتن، دمساز شدن.
(تَ أَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) اندوهگین شدن، دردمندی نمودن.
