به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست
«حافظ»
(نِ) (اِمص.)
۱- رؤیت.
۲- بصیرت.
(بَ یِّ نِ) [ ع. بینه ] (اِ.) دلیل آشکار، برهان واضح. ج. بینات.
(بَ یا بِ نَ) [ ع. بینونه ] (اِمص.) جدایی، مفارقت.
(بِ یْ یُ بِ یْ نُ لْ لا) [ ع. ] (عا.) سوگند گونه‌ای برای تأکید ادعای خود یا پرسیدن حقیقت از کسی.
(اِ.) نک بید.
(رِ) (ص.)۱ - بی کس، غریب.
۲- بی قدر، بی اعتبار.
(اِ.) شب پره، خفاش.
(بُ) [ ع. ] (اِ.) جِ بیت ؛ خانه‌ها، اتاق‌ها. ج. بیوتات.
(بُ) [ ع. ] (اِ.) خانه‌ها، اتاق‌ها.
(وَ) [ په. ] (اِ.) عددی معادل ده هزار.
(بَ)(اِ.)۱ - چشمداشت، توقع.
۲- طمع.
۳- امید، آرزو.
(بَ سَ دِ) (ص فا.)
۱- چشم به راه.
۲- متوقع، طمعکار.
(بَ دَ) (مص م.)
۱- انتظار داشتن.
۲- چشم داشتن.
۳- طمع داشتن.
[ فر. ] (اِ.) بخشی است از علم شیمی که به مطالعه پدیده‌های حیاتی می‌پردازد.
[ فر. ] (اِ.) زیست شناسی.
(وِ) (ص. اِ.) زن بی شوهر، مرد بی زن.
(بُ) [ تر. ] (ص. اِ.) بزرگ، مهتر.
(بَ) [ سنس. ] (اِ.) عروس.
(بَ) (حامص.) عروسی، نکاح.
[ فر. ] (اِ.) کتابی که در آن زندگی نامه شخصیتی شرح داده شده باشد، سرگذشت، شرح حال، زندگی نامه. (فره).
