به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
گر چه بدنامیست نزد عاقلان
ما نمی‌خواهیم ننگ و نام را
«حافظ»
(لَ تِ) (اِ.) وجب، شبر.
(لِ) (اِمر.)
۱- پیکانی که مانند بیل می‌ساختند.
۲- پارو.
(~.) (اِمصغ.)
۱- نوعی پیکان شبیه بیل کوچک.
۲- تیر دو شاخه.
(لَ) (اِ.)
۱- منشور پادشاهان.
۲- قباله خانه و باغ و مانند آن.
[ فر. ] (اِ.)= بلیارد: نوعی بازی روی میزهای مخصوص پوشانده از ماهوت با چهار سوراخ در چهار گوش و دو سوراخ در حدوسط طولی دو طرف و تعدادی گوی در روی میز و چوب‌هایی در دست ...
[ فر. ] (اِ.) عددی معادل هزارمیلیون.
[ په. ] (اِ.) ترس، خوف.
(ص.)
۱- مریض، دردمند.
۲- ناتوان، رنجور.
(رِ) (اِمر.) جایی که بیماران را در آنجا بستری و معالجه کنند، مریض خانه.
(غَ) (ص مر.)
۱- علیل، رنجور، همیشه بیمار.
۲- کسی که بیماری او از روی ناز و غمزه باشد.
(ص مر.)
۱- ترسنده، بیم دارنده.
۲- ترسناک.
(مِ) (اِ.) عقدی است که به موجب آن یک طرف (بیمه گر) تعهد می‌کند در ازای پرداخت وجه (حق بیمه) از طرف دیگر (بیمه گذار) در صورت وقوع حادثه خسارت وارده بر او را جبران کند و انواع مختلف دارد: ...
(بَ یا بِ) [ ع. ] (مص.) جدایی.
(بِ) [ ع. ] (اِ.) میان، فاصله میان دو چیز.
(بَ یِّ) [ ع. ] (ص.) هویدا، واضح.
(بِ نُ لْ مِ لَ) [ ع. ] (ق مر. ص مر.) میان ملت ملت‌های مختلف.
[ په. ] (ص فا.)
۱- بیننده، بصیر.
۲- آگاه، هوشیار.
(بَ یا بِ بِ) [ ع - فا. ] (ق مر.) میانه، حد وسط، بین بین.
(بَ یِّ) [ ع. ] (اِ.) جِ. بینه ؛ دلیل‌های آشکار، براهین واضح.
(حامص.)
۱- بینندگی، بصیرت.
۲- قوه باصره.
