بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد
که تابِ من به جهان، طُرِّهٔ فلانی داد
دلم خزانهٔ اسرار بود و دستِ قضا
درش بِبَست و کلیدش به دلسِتانی داد
شکستهوار به درگاهت آمدم، که طبیب
به مومیاییِ لطفِ توام، نشانی داد
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش
که دست دادش و یاریِ ناتوانی داد
برو معالجهٔ خود کن ای نصیحتگو
شراب و شاهدِ شیرین، که را زیانی داد؟
گذشت بر منِ مسکین و با رقیبان گفت
دریغ، حافظِ مسکینِ من، چه جانی داد
گر گوش هوش باشد، در پردهٔ خموشی
صد داستان شکایت، تقریر میتوان کرد
«صائب تبریزی»
( اُ ) [ تر. ] (اِ.) پسر، پسربچه.
(اَ لَ) [ ع. ]
۱- (ص تف.) بیشتر، اکثر.
۲- چیره تر.
(اُ طِ) [ ع. اغلوطه ] (اِ.)
۱- سخن نادرست.
۲- سخنی که با آن کسی را گمراه سازند.
(اَ لا) [ ع. ] (ص تف.) گران بهاءتر، گرانتر.
( اِ ) [ ع. اغماء ]
۱- (مص ل.) بیهوش شدن، بیهوشی.
۲- (مص م.) بیهوش کردن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) چشم پوشی کردن، نادیده گرفتن.
۲- (اِمص.) گذشت، چشم پوشی.
( اِ ) [ ع. اغناء ] (مص م.) بی نیاز کردن.
( اَ ) [ ع. ] (ص تف.) بی نیازتر، توانگرتر.
( اَ ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ غنی ؛ ثروتمندان.
(اُ نِ یِّ) [ ع. ] (اِ.) آواز، سرود. ج. اغانی.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)گمراه کردن، گول زدن.
( اُ ) [ تر. ] (اِ.) نک اُغُر.
(اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ غیر؛ بیگانگان، دیگران، نامحرمان.
(اَ یَ) [ ع. ] (ص تف.) با غیرت تر.
( اَ ) (اِ.) نک آغل.
( اُ ) [ ع. ] (صت.)کلمهای است که به هنگام اظهار افسرد گ ی، نفرت و کراهت استعمال کنند.
(اِ. اِ) (اِ.) نام تجارتی وسیلهای برقی برای باز کردن در ساختمان، در بازکن. (فره).
(اَ ئِ دِ یا دَ) [ ع. افئده ] (اِ.) جِ فواد؛ دلها، قلبها.
(اِ دِ) [ ع. افاده ]
۱- (مص م.) فایده رساندن، سود دادن.
۲- (اِمص.) تکبر، خودبینی.
(اَ ض ِ) [ ع. ] (اِ.) جِ افضل.
۱- برتران.
۲- دانشمندان.
