رفتن پادشاه مازندران به جنگ كیكاوس
چو رستم ز مازندران گشت باز شه اندر زمان رزم را كرد ساز
سراپرده از شهر بيرون كشيد سپه را همه سوى هامون كشيد
سپاهى كه خورشيد شد ناپديد چو گرد سياه از ميان بردميد
نه دريا پديد و نه هامون و كوه زمين آمد از پاى اسپان ستوه
همى راند لشكر بران سان دمان نجست ايچ هنگام رفتن زمان
دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد
«مولانا»
(~. بَ) (اِ.) بند ناف.
(اِ.) آویزان، کنایه از: آدم مزاحم.
(اِ.) پناه، مستمسک.
(شَ)(اِ.)گیاهی است معطر و صحرایی با گلهای سفید و برگهای کوچک شبیه نعناع. آویشم، آویشه، آویشنه یا آوشن هم گویند.
(ژِ) (ص. اِ.)
۱- ویژه، خالص.
۲- معشوق، یار یا دوست نزدیک.
(دِ یْ) [ انگ. ] (اِمص.) روزآمد کردن، نو یا امروزی کردن، طبق روز درآوردن، در جریان آخرین اطلاعات گذاشتن.
(گِ رِ یْ) [ انگ. ] (اِمص.) ترفیع یا ارتقا دادن. (بیشتر در مورد کامپیوتر و برنامههای کامپیوتری و برخی قطعات الکترونیکی به کار میرود).
[ روس. ] (اِ.)
۱- دستگاه، ابزار، ماشین.
۲- دوربین عکاسی.
۳- دستگاه نمایش فیلم.
۴- دستگاه تعمیر و اصلاح لاستیک اتومبیل.
[ انگ. ] (اِ.) سیاستی که براساس آن یک نژاد از نژاد دیگر جدا نگه داشته میشود و از امتیازات کمتری بهره میبرد.
(تِ) [ فر. ] (اِ.)
۱- ساختمان، عمارت.
۲- ساختمان مجزا و مستقل.
(ص.) بی شرم، حقه باز.
[ فر. ] (اِ.) = آپاندیس: ورم ضمیمه روده کور که بسیار دردناک و گاه کشندهاست، آویزه آماس. (فره).
(اِ.) افرا.
(اِ.)
۱- تُرشی، چاشنی.
۲- زمین پست و بلند و سراشیب.
۳- درهم آمیخته.
[ تر. ] (اِ.) آلتی فلزی که به وسیله آن مهرههای آهنین را باز کنند یا ببندند و انواع مختلف دارد: چهارسو، دو سر، شمع، شلاقی، آلن و غیره.
(فَ س ِ) [ تر - فر. ] (اِ.)
۱- آچار یک دسته با یک فکِ ثابت و یک فکِ متحرک.
۲- (عا.) مجازاً به شخصی گویند که در کارهای مختلف (معمولاً فنی) وارد است.
(دَ) (مص ل.)
۱- درهم آمیختن.
۲- چاشنی به خوراک زدن.
(کِ) [ تر - فا. ] (حامص.) وارسی شل یا سفت بودن پیچ و مهرهها و سفت کردن پیچهای شُل به ویژه در خودروها.
(مَ) [ تر. ] (اِ.)اصطلاحی است درشطرنج، و حالت مهرهای که اگر آن را از جوار شاه بردارند، شاه کیش میشود.
[ فر. ] (اِ.)
۱- نماینده، کارگزار.
۲- پاسبان.
