رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
مهر منیر را نبود جامهٔ سیاه
ای آفتاب حسن سیه پوش کیستی؟
«رهی معیری»
(رِ) [ فا - ع. ] (ص.) ناآشنا به کار، ناشی.
(دَ) (مص م.) خم کردن، خم دادن.
(اِمر.) کشتی بان.
(بَ) (ص فا.) راننده ناو.
(خُ) (ص مر. اِمر.) ملاح، کشتی بان.
(اِمر.)
۱- مجرایی که آب را از بام خانه به پایین هدایت می‌کند.
۲- مجرای آب، نهر.
۱ - (ص مر.) به شکل ناو.
۲- (اِمر.) چین خوردگی ناو شکل طبقات زمین.
(وَ)
۱- نبرد، جنگ.
۲- رزمگاه.
(~.) (اِمر.) رزمگاه و میدان جنگ.
(ش کَ) (ص فا. اِ.) کشتی جنگی تندرو که کشتی‌های جنگی را دنبال کند و مجهز به وسایل اژدراندازی است.
(ق.) خرامان، جلوه کنان.
(وَ) (اِمر.) بالشچه‌ای که خمیر پهن کرده بر آن نهند و بر دیوار تنور تافته چسبانند تا نان بپزد، رفیده، نابند.
(وِ) (اِ.) ظرف چوبی که در آن گل یا خاک می‌ریختند و آن را روی شانه گرفته پای ساختمان می‌بردند.
(~. کِ) (اِفا.) کارگر ساختمان.
[ معر. ] (اِ.) قبر، گور، دخمه.
(چَ یا چِ) (اِمصغ.) کشتی جنگی کوچک.
(وَ) (اِمصغ.) تیر، تیری که با کمان اندازند.
(اِ.) کشتی‌های جنگی، مجموعه‌ای از ناوها.
(ص نسب.) سربازی که در نیروی دریایی خدمت می‌کند.
(دَ) (مص ل.)
۱- میان تهی کردن.
۲- خرامیدن.
۳- خمیدن، خم شدن.
۴- چرت زدن.
