رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
به خواب از آن نرود چشم خسته‌ام تا صبح
که همچو مرغ شب افسانه گوی خویشتنم
«رهی معیری»
(ژِ) (ص.) ناپاک، آمیخته.
(ص.)۱ - چرکین.
۲- آلوده.
۳- حرام.
۴- بدکاره، بدکردار.
۵- نجس.
۶- کافر.
۷- غدار.
۸- کسی که در حال جنایت است.
۹- زشت، بد.
۱۰ - غیرخالص، مغشوش.
(پِ دَ) (اِ.) مردی جز پدر شخص، که با مادر او ازدواج کرده‌است.
(پَ) (ص.) پنهان، ناپیدا.
(پَ)(ص.) کار نسنجیده، بی احتیاطی.
(پَ سَ)(ص.) فاقد حالت پسندیدگی، ن اخوشایند، نامطلوب.
(ق.) ناگزیر، بیچاره.
(چَ) (اِ.)
۱- تبرزین.
۲- نیزه کوچک.
(ص.)
۱- بی ارزش، بی بها.
۲- ناکس، فرومایه.
(اِ.) درخت صنوبر.
[ په. ] (ص.) آلوده، آغشته.
[ په . ] پسوندی است که با الحاق به اسم، صفت یا بن مضارع تشکیل صفت دهد و معنی آن با، پر، آورد، ور، مند، گین، آگین، آلود و مانند آنهاست: اندوهناک، دردناک.
(ص.) (عا.) لات بی چیز، آن که آه در بساط ندارد.
(اُ) [ انگ. ] (ص.) حالت بوکسوری که در اثر اصابت مشت‌های حریف به زمین افتد و داور از یک تا ده می‌شمارد که او برخیزد و او نمی‌تواند.
(ص.) (عا.) کسی که ضربه کاری خورده و صدمه شدید دیده باشد.
(ص.) محروم، نامراد.
(ق مر.) خواه ناخواه.
(حامص.) ناامیدی، محرومی.
(کِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- کناره گیرنده، معرض.
۲- میل کننده، مایل.
(کِ) [ ع. ] (اِفا.) عهدشکن، پیمان شکن.
