رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم
«حافظ»
(وَ) (ص.) معروف، دارای نام نیک.
(مُ) [ فا - ع. ] (ص.) ناساز، ناموافق.
[ معر. ] (اِ.)
۱- آبرو، نیک نامی.
۲- قانون و شریعت الهی.
۳- عصمت، شرف. ج. نوامیس.
(کَ دَ) [ معر - فا. ] (مص ل.) تظاهر به زهد و تقوی '.
(یِ) (ص. اِ.) زنی که یک شوهر بیشتر ندیده باشد.
[ ع. ] (اِفا.) رشد کننده، نمو کننده.
[ په. ] (ص نسب.) معروف، نامدار.
(شُ دَ)(مص ل.) معروف و مشهور شدن.
(دَ) [ په. ] (مص م.) اسم گذاشتن.
(مِ یا مَ) [ فا - ع. ] (ص.) شوم، نحس.
(یِ) [ ع. نامیه ] (اِفا.)مؤنث نامی، قوه‌ای که موجب رشد و نمو می‌شود. ج. نوامی.
(اِ.)
۱- قطعه‌ای از آرد خمیر کرده و بر آتش پخته که آن را می‌خورند.
۲- غذا.
۳- روزی، رزق. ؛~ فانتزی هر یک از ناهای غیرسنتی. ؛~ باگت نان باریک و استوانه‌ای از آرد ...
(وَ) (ص فا.) سرپرست خانواده.
(ب د) (ص فا.) (عا.) روزی رسان، سخاوتمند.
(بُ) (ص فا.) (عا.) کسی که باعث قطع شدن درآمد دیگران می‌شود.
(خاه) (اِ.) تخمی خوش بوی و زردرنگ که گاهی روی خمیر نان پاشند.
(خُ) (اِفا.) زن و فرزند، کسی که تحت سرپرستی می‌باشد.
(خُ رِ) (اِمر.) هر چیزی که به عنوان خورش با نان خورده شود.
(اِمر.)
۱- (عا.) محلِ درآمد و کسب و کار.
۲- مجازاً: شکم، معده.
(نُ) (ص فا.) (عا.) پرمنفعت، پردرآمد.
