رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
سیرست چشم شبنم من، ورنه شاخ گل
آغوش باز کرده صلا می‌دهد مرا
«صائب تبریزی»
(اِمص.) بیماری، ناخوشی.
(یِ) [ فا - ع. ] (ص.) بی لیاقت.
(ل) (اِمص.) نالیدن، ناله و زاری.
(لَ دِ) (ص فا.) ناله کننده.
(لَ یا ل) (اِ.)
۱- زاری، صدای ناشی از درد یا ناراحتی.
۲- نوایی است از موسیقی.
(ص.) (عا.) ناجوانمرد، بی مروّت.
(دَ) (مص ل.)
۱- گریه و زاری.
۲- گله و شکایت کردن.
[ په. ] (اِ.)
۱- اسم، لفظی که برای نامیدن کسی یا چیزی به کار می‌رود.
۲- شهرت، آوازه (خوب). مق ننگ.
۳- کلمه، لفظ.
۴- صورت ظاهر.
۵- نشان، اثر.
(وَ) (ص مر.) مشهور، معروف.
(بُ) (ص.) مشهور، نیک نام.
(بُ دِ) (ص مف.) ذکر شده، مذکور.
(مُ نَ) (اِمر.) آبرو، حیثیت.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.) بی اجازه، غیرمجاز.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.) انس نگرفته، ناآشنا.
(مَ) [ فا - ع. ] (ص.)ناآشنا، ناشناخته.
(دَ) (ص نس.) زن پدر غیر از مادر شخص.
(مُ رَ) [ فا - ع. ] (ص.)
۱- نحس، شوم.
۲- نفرت انگیز.
۳- بدبخت، بداقبال.
(مُ تَ نِ) [ فا - ع. ] (ص.)نامأنوس، ناسازگار.
(مُ تَ رَ) [ فا - ع. ] (ص مف.) نامتداول، غیر مرسوم.
(ی) (ص فا.)
۱- کسی که در پی آوازه، نیک است.
۲- دلیر، شجاع.
