رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
گرد آن شمع طرب می‌سوختم پروانه‌وار
پای آن سرو روان اشک روانی داشتم
«رهی معیری»
(مُ شَ کَّ) [ ع. ] (اِمف.)۱ - شکل - پذیرفته، صورت بسته.
۲- ترتیب شده، تشکیل شده.
(~. پَ سَ) [ ع - فا. ] (ص.) کسی که به سختی انتخاب می‌کند و می‌پسندد.
(مُ) (اِ.) بیست و چهارمین و به روایتی سیزدهمین لحن از سی لحن باربد.
(مُ)(اِ.)۱ - ب ت خانه.
۲- حرمسرا. مشکوی هم گفته شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) شکر گفته شده، سپاسگزاری شده.
(مَ) (اِ.) مشک و خیک کوچک.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آنچه مورد شک باشد، نامعلوم.
(مُ شَ کِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- شک کننده.
۲- شکاک.
(مُ شَ کَّ) [ ع. ] (اِمف.) آن چه که درباره آن شک شده.
(مِ) (ص نسب.) تیره رنگ، سیاه.
(مُ یا مِ) (ص نسب.) مشک آلود؛ سیاه و تیره.
(~. نَ فَ) (ص فا.)
۱- دارای نفس معطر.
۲- شیرین سخن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- (مص ل.) راه رفتن.
۲- (اِمص.) روش، رفتار. ؛ خط ~
۱- راهی که در پیش دارند، خط سیر.
۲- روش شخصی در زندگی، طریقه.
(مَ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) راه رفتن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- سپیدموی.
۲- پیری.
(مَ یَّ) [ ع. مشیه ] (مص جع.) اراده و خواست خداوند.
(مَ خَ) [ ع. مشیخه ] (مص ل.)
۱- پیر شدن.
۲- شیخ گردیدن.
(مَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) برافراشته، بلند.
۲- (ص.) استوار، محکم.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) مشورت کننده، تدبیرکننده.
(مَ مَ) [ ع. مشیمه ] (اِ.) بچه دان. ج. مشائم.
