رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
نه آسمان سبوکش میخانهٔ تواند
در حلقهٔ تصرف پیمانهٔ تواند
«صائب تبریزی»
(~.) (ص نسب.) منسوب به مشهد.
۱- مردم مشهد.
۲- کسی که به زیارت مشهد مقدس رفته.
(مُ هَّ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) مشهور ساخته، معروف شده.
۲- (ص.) واضح، آشکار.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) دیده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) پرآوازه، نامور.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آلوده شده، آمیخته، آشفته.
(مَ وَ رَ) [ ع. مشوره ] (اِمص.) صلاح اندیشی، رایزنی.
(مُ شَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) آشفته، پریشان.
(مُ شَ وَّ) [ ع. ] (اِفا.) به شوق آورده شده.
(مُ شَ وِّ) [ ع. ] (اِمف.) تشویق کننده، بر سرشوق آورنده.
(مُ شَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) زشت گردانیده، عیب کرده شده.
(مَ) [ په. ] (اِ.)= مشگ: خیک، پوست گوسفندی که آن را قالبی کنده باشند.
(مُ) (اِ.) ماده سیاه رنگ و خوشبویی که در ناف آهوی مشک تولید می‌شود.
(~.) (اِمر.) نک بیدمشک.
(ی) (~.) (ص فا.)
۱- آن که مشک را بساید.
۲- کنایه از: معطر.
(~.) (ص مر.)به رنگ مشک، سیاه.
(مِ) [ ع. مشکاه ] (اِ.) جایی که در آن چراغ بگذارند.
(مُ) (ص فا.)
۱- چیزی که از آن مشک ببارد.
۲- کنایه از: معطر.
(~. نِ) (اِ.) بیست دومین و به روایتی دهمین لحن از سی لحن باربد.
(~. دَ) (اِ.) پرنده‌ای سیاه رنگ و خوش آواز.
(مُ کِ) [ ع. ] (اِفا.) دشوار، سخت. ج. مشاکل.
