رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو
«حافظ»
(مُ صِ یا صَ) [ ع. مصاصه ] (اِ.) آن چه که در خوردن و نوشیدن جذب بدن شود.
(مَ صَّ) [ ع. ] (ص.) مرد سخت شمشیر زننده.
(مَ عِ) [ ع. ] (اِ.)جِ مصعب ؛ دشواری‌ها و سختی‌ها.
(مَ فّ) [ ع. ] (اِ.)جای صف بستن ؛ میدان جنگ.
(مَ فّ. دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) جنگیدن.
(مُ) [ ع. مصافاه ] (اِمص.) دوستی پاک.
(مُ فَ حَ یا حِ) [ ع. مصافحه ] (مص ل.) به هم دست دادن.
(مَ لِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مصلحت ؛ آن چه مایه سود و صلاح است. ؛ ~ ساختمانی آن چه شایسته و سزاوار است که در ساختمان به کار رود.
(مُ لِ) [ ع. ] (اِفا.) سازش کننده.
(مُ لَ حَ یاحِ) [ ع. مصالحه ] (اِمص.) آشتی، صلح.
(مَ نِ) [ ع. ] (اِ.) جَ مصنع و مصنعه.
۱- جاهایی که باران در آن جمع شود، آبگیرها.
۲- دیه‌ها.
۳- قلعه‌ها، قصرها.
(مُ هَ رَ) [ ع. مصاهره ] (اِمص.) داماد شدن، خویشی کردن.
(مُ وِ لَ) [ ع. مصاولت ] (مص ل.) حمله کردن، به روی یکدیگر جستن.
(مَ یِ) [ ع. مصائب ] (اِ.) جِ مصیبت.
(مَ یِ) [ ع. مصائد ] (اِ.) جِ مصید و مصیده ؛ دام‌ها.
(مَ صَّ بُ) [ ع. ] (اِ.) محلی که آب رودخانه وارد دریا می‌شود.
(مَ صَّ) [ ازع. ] (اِ.) (عا.) مذهب، دین. ؛ لا ~ بی دین.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) چراغ. ج. مصابیح.
(مُ بِ) [ ع. ] (ص.)
۱- سحرخیز.
۲- زیبارو.
(مَ بَ غِ) [ ع. مصبغه ] (اِ.) دکان رنگرزی.
