رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
گداخت از ورق لاله، دیده‌ام صائب
کدام سوخته یارب برین رساله گذشت؟
«صائب تبریزی»
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) شکایت کننده، گله کننده.
(مَ) (ص. اِ.) (عا.)
۱- مشهدی، لقب کسی که به زیارت مشهد رفته.
۲- لوطی، جوانمرد.
(مَ یا مُ) (اِ.) نوعی پارچه حریر و لطیف و نازک.
(مِ جَ) [ ع. ] (اِ.) دار، چوب که بر آن جامه اندازند.
(مُ شَ جَّ) [ ع. ] (اِمف.) درختکاری شده، درخت دار.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) پر شده، انباشته شده، آکنده.
(مَ) [ ازع. ] (مص م.) (عا.) مشق، اعم از چیز نوشتن بسیار، کارهای دیگر.
(مُ شَ خَّ) [ ع. ] (اِمف.) معین، معلوم.
(مُ شَ دَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- سخت و محکم شده.
۲- حرفی که دارای تشدید باشد.
(مَ) (ص.) (عا.) نک مشتی.
(مَ رَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- آبشخور.
۲- روش، مسلک. ج. مشارب.
(مَ رَ بِ) [ ع. مشربه ] (اِ.) آب خور، جای آب خوردن. ج. مشارب.
(مَ رَ یا رُ بَ یا بِ) [ ع. مشربه ] (اِ.)
۱- زمین نرمی که در آن همیشه گیاه باشد.
۲- غرفه‌ای که در آن آشامیدنی صرف کنند.
۳- پیش دالان.
۴- یک مشت آب.
۵- آبخور پر جوی و یا عام است. ج. ...
(مُ شَ رِّ) [ ع. ] (اِفا.) تشریح کننده، بیان کننده.
(مَ رَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جای آب.
۲- جای نوشیدن آب. ج. مشارع.
(مُ رِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- کسی یا چیزی که از بلندی بر کسی یا چیزی دیگر مسلط باشد.
۲- ناظر، نگرنده.
(مُ شَ رَّ) [ ع. ] (اِمف.) شرف یافته، بلندپایه شده.
(مَ رِ) [ ع. ] (اِ.) خاور، جای طلوع خورشید.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آشامیدنی، هرچیز قابل آشامیدن.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) آبیاری شدن.
