رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
به بوی مژده وصل تو تا سحر شب دوش
به راه باد نهادم چراغ روشن چشم
«حافظ»
(مُ یِ) [ ع. ] (اِفا.) بدرقه کننده، ج. مشایعان.
(مُ یِ عَ) [ ع. مشایعه ] (مص م.) بدرقه کردن.
(مُ بَ) [ ع. ] (اِمف.) سیر کرده شده، اشباع شده.
(مُ بِ) [ ع. ] (اِفا.) سیر کننده.
(مُ شَ بَّ هْ) [ ع. ] (اِمف.) مانند شده، تشبیه شده.
(مُ شَ بَّ هُ نْ بِ) [ ع. ] (اِمر.) هرکس یا هر چیزی که کسی یا چیزی را به آن تشبیه کنند.
(مُ شَ بَّ) [ ع. ] (اِمف.) شبکه دار، سوراخ سوراخ.
(مُ) [ په. ] (اِ.) پنجه دست که آن را جمع و گره کرده باشند. ؛ ~ نمونه خروار کنایه از: معلوم شدن کیفیت (مرغوبیت یا نامرغوبی) یک چیز(کل) از طریق مشاهده مقداری (جزیی) از آن به عنوان نمونه.
(مَ) (ص.) انبوه، بسیار، فراوان.
(مِ) (اِ.) جوی آب.
(مُ. اَ) (اِمر.) زر خالص و بدون آلیاژ که نرم بوده، با فشار دست شکلش عوض می‌شود.
(مُ. زَ) (اِفا.) کسی که ورزش مشت زنی را انجام می‌دهد، بوکسور.
(~.) (اِمر.) ورزشی که در آن هر یک از دو مشت زن می‌کوشد دیگری را با ضربه‌های مشت خود به زمین اندازد، بوکس.
(مُ تُ دَ) (مص م.)
۱- با دست کسی یا چیزی را مالش دادن.
۲- مالیدن اندام کسی به مشت (در گرمابه).
۳- (کن.) گوشمالی دادن، تنبیه کردن.
۴- به مکر و حیله کسی را سر حال آوردن.
(مُ. سَ) (اِ.) فلاخن.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) آرزومند، مایل و راغب.
(مُ تَ بِ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- مبهم، نامعلوم.
۲- در اشتباه.
(مُ تَ بَ) [ ع. ] (اِمف.) به اشتباه افتاده.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) در شک افتادن، به اشتباه افتادن.
(~. کَ دَ) (مص م.) در شک و شبهه انداختن.
