آوردن رستم كیقباد را از كوه البرز
برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال
برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه
ابر كىقباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى
بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بىگه از تاختن نغنوى
بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند
كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس
تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت
راهم مزن به وصف زلال خضر که من
از جام شاه جرعه کش حوض کوثرم
«حافظ»
(~.) (ص مر.) کسی که زره آهنین به تن دارد.
(هَ. گُ) (ص مر.) کسی که تیر را از آهن بگذراند.
(هَ) (ص فا.) در ترکیب با کلمات معنای «بیرون آورنده» «برکشنده» می‌دهد مانند: میخ آهنج، جان آهنج.
(هَ دَ) [ په. ] (مص م.)۱ - بیرون آوردن.
۲- کندن، برکندن.
(هَ) [ په. ] (اِ.)
۱- قصد، عزم.
۲- حمله، صولت.
۳- نوا، لحن.
۴- فحوی، مفاد.
۵- سان، گونه، روش.
۶- قطعه موسیقی.
۷- هر صدای موزون.
۸- میزان تغییر چیزی در طول زمان، روند.
(هَ. ک دَ) (مص ل.) قصد کردن، عزم کردن.
(~. گَ) [ په. ] (اِ. ص.) کسی که پیشه اش ساختن آلات و ادوات آهنی است، حداد.
(هَ)(اِ. ص.) سازنده آهنگ، موسیقی - دانی که آهنگ بساز د.
(هَ) (ص.) جنگی، جنگجو.
(هَ) (ص نسب.)
۱- آهنی، از جنس آهن.
۲- (کن.) بسیار توانا و قوی.
[ په. ]
۱- (اِ.) عیب، نقص.
۲- بیماری، مرض.
۳- (ص.) بد، ناپسند.
بره (بَ رِّ) (اِمر.) بچه آهو.
[ په. ] (اِ.) جانوری از خانواده تهی - شاخان، جزو راسته نشخوارکنندگان که اقسام مختلف دارد و عموماً دونده بسیار سریع و چابک و دارای دست و پای بلند و چشمان زیباست، غزال، مارال. ؛ پشت ...
(اَ) (ص فا.) کسی که شکار را به سوی شکارچی هدایت می‌کند.
(تَ)(ص مر.)
۱- اسب تندرو، آهودو نیز گویند.
۲- هر حیوانی که مانند آهو بدود.
(دِ) (ص مر.) ترسو، بزدل.
(فَ غَ) (ص مر.) آهوجه ؛ آنکه مانند آهو جست و خیز کند.
(مَ) (ص مر.)
۱- مریض، بیمار.
۲- معیوب، ناقص.
(اِ.) رخنه، نقب.
(بُ) (ص مر.) نقب زن.
