آوردن رستم كیقباد را از كوه البرز
برستم چنين گفت فرخنده زال كه برگير كوپال و بفراز يال
برو تازيان تا بالبرز كوه گزين كن يكى لشكر همگروه
ابر كىقباد آفرين كن يكى مكن پيش او بر درنگ اندكى
بدو هفته بايد كه ايدر بوى گه و بىگه از تاختن نغنوى
بگويى كه لشكر ترا خواستند همى تخت شاهى بياراستند
كه در خورد تاج كيان جز تو كس نبينيم شاها تو فرياد رس
تهمتن زمين را بمژگان برُفت كمر بر ميان بست و چون باد تفت
گل مراد تو آن گه نقاب بگشاید
که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد
«حافظ»
(ی) (ص مر.) بنا یا خانه شش پهلو، خانه شش ضلعی.
(چَ) (ص مر.) آن که چشمی مانند آهو دارد.
(هَ)(اِ.)
۱- اکسید کلیسم، جسمی است سفید، جذب کننده رطوبت که از پخته شدن سنگ آهک به دست می‌آید.
۲- نوره، واجبی.
(نِ) (اِ.)
۱- کاسه سر، جمجمه
۲- کام، دهان.
(تَ) [ په. ] (مص م.)
۱- آهختن، آختن، برکشیدن ؛ بیرون کشیدن چیزی مانند شمشیر، تیغ.
۲- بلند کردن، برافراشتن.
۳- صف کشیدن.
۴- راست کردن، قائم کردن، محکم کردن، استوار کردن.
(اِ.) آب.
(اِ.) آواز، بانگ.
(شب جم.) =آوخ:
۱- کلمه افسوس، آه و آی.
۲- دریغا.
۱ - (ص.) آزار، رنج، ستم.
۲- خراب، ویران.
۳- (اِ.) هرج و مرج، بی نظمی.
۴- غارت، چپاول.
۵- دربه در، آواره.
(اِ.)
۱- گرد و غبار و خاک.
۲- فرو ریختن دیوار و سقف.
(شُ)(مص ل.)۱ - خراب شدن، فرو ریختن.
۲- (عا.) وارد شدن ناگها نیِ تعداد زیادی مهمان بر کسی.
(رِ)
۱- (ص.) بی خانمان، دربه در.
۲- گم گشته.
۳- فراری.
۴- پراکنده، پریشان.
۵- (اِ.) ستم، آزار.
(رِ) (حامص.)
۱- بی خانمانی، بی - منزلی.
۲- سرگردانی، پریشانی.
(اِ.)
۱- آوا، بانگ.
۲- نغمه، سرود، آهنگ.
۳- هر یک از دستگاه‌های موسیقی و گوشه‌های آن.
(دَ) (مص ل.) صدا کردن، فرا - خواندن.
(زِ) (اِ.)
۱- صیت، شهرت.
۲- صوت، آوا.
۳- نغمه، ترانه.
افگندن (~. اَ گَ دَ) (مص م.)
۱- شهرت دادن.
۲- شایعه کردن.
(~. خا) (ص فا. ص مر.) کسی که آواز خواند، خواننده حرفه‌ای.
(~. شُ دَ) (مص ل.)
۱- شهره شدن.
۲- مایه عبرت گشتن.
(شَ) (حامص.) صوت شناسی، مطالعه و توصیف علمی آواهای زبان.
