میدمد صبح و کله بست سحاب
میدمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
میچکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
میوزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بستهاند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینههایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم میگفت
غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم
«حافظ»
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ میل ؛ خواهشها، کامها.
(اُ مّ) (اِ.)
۱- آرزو.
۲- چشمداشت.
(~.) (ص.) کسی که خود را به چیزی امیدوار کند و به آن امید روز را بگذراند.
(~.)(ص مر.)
۱- آرزومند.
۲- متوقع، منتظر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) فرمانده، فرمانروا.
(~. جِ) (اِمر.) رییس تشریفات دربار.
(~. خُ) [ ع - فا. ] (اِمر.) کسی که به امور اصطبل میپردازد.
(اَ رُ یا رَ لْ مُ مِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- فرمانروای مؤمنان، سرور مؤمنان.
۲- لقب حضرت علی (ع) امام اول شیعیان.
(اَ) [ ع - تر. ] (اِمر.) فرمانده قشونی قریب ۰۰۰/۱۰ نفر، امیر لشکر.
(~.) [ ع - فا. ]
۱- (حامص.) امیر بودن، امارت، حکمرانی.
۲- سرداری، سالاری.
۳- سروری، بزرگی.
۴- (ص نسب.) منسوب به امیر.
۵- (اِ.) آهنگی که بدان دوبیتیهای امیر پازاواری مازندرانی را خوانند.
۵- (اِ.) نوعی ترمه که به دستور میرزا تقی ...
( اَ ) [ ع. ] (ص.)
۱- امانتدار، معتمد.
۲- وکیل، مباشر.
۳- مدیر.
۴- مرشد، مرد کامل.
(اِ) [ ع. ] (حر. شرط) اگر.
(اَ) (اِ.) (عا.) پلیدی، نجاست، گه.
(اَ. دَ) (اِمر.) کثافات بینی، پلیدی جمع شده در بینی.
(اَ) [ ع. ] (ضم.)
۱- من.
۲- مخفف اناالحق (من خدایم).
( اِ ) [ ع. ] (اِ.) ظرف، سبو.
(اِ بَ) [ ع. انابه ]
۱- (مص ل.) برگشتن از گناه، توبه کردن.
۲- (اِمص.) توبه، پشیمانی.
(اِ بِ) [ ع. انابه ] نک انابت.
( اَ ) [ ع. اناه ] (اِ.)
۱- توقف، آهستگی.
۲- بردباری، عمل.
۳- وقار.
( اِ ) [ ع. ] (اِ.) جِ انثی ؛ زنان. ؛~ و ذکور زنان و مردان.
