میدمد صبح و کله بست سحاب
میدمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
میچکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
میوزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بستهاند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینههایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
بس گل شکفته میشود این باغ را ولی
کس بی بلای خار نچیدهست از او گلی
«حافظ»
(اِ تِ) [ ع. ]
۱- (مص م.) مهلت دادن، زمان دادن.
۲- (اِمص.) آهستگی.
(اِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) برتری داشتن.
۲- (اِمص.) برتری، مزیت.
۳- جواز، پروانه.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مِثل ؛ مانندها، شبیهها. ؛~ذلک مانندهای آن.
(اَ لَ هُ) [ ع. ] (تعبیر قیدی.) مانندهای او (مذکر)، همانندهای آن.
(اَ لَ هُ) [ ع. ] (تعبیر قیدی.) مانند آنها، نظایر آنها.
(اَ ثَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- گزیده تر، برتر، بهتر
۲- شریف تر. فاضل تر؛ ج. اماثل.
(اَ ثِ لِ) [ ع. امثله ] (اِ.) جِ مثال ؛
۱- فرمانها.
۲- مانندها.
(اَ) [ ع. ] (ص.) جِ ماجد، مجید؛ بزرگواران.
(اِ) (مص م.)
۱- بزرگ داشتن، به بزرگی ستودن.
۲- بسیار بخشیدن.
(اَ جَ) [ ع. ] (ص تف.) بزرگوارتر.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) ناپدید کردن، نابود کردن.
(اِ) [ ع. ] (مص ل.) دوستی خالص کردن.
( اِ) ~ع. ~ (مص ل.)
۱- قحطی و خشکسالی شدن.
۲- بی حاصل شدن.
(اَ مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- نهایت، پایان.
۲- اجل.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) ج. مدد؛ یاران.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) یاری کردن، کمک رساندن.
۲- (اِمص.) یاری.
( اَ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) فرمان دادن.
۲- (اِ.) دستور، حکم. جِ اوامر. ؛~ و نهی کردن کسی را به اطاعت از خود واداشتن.
(اَ رَ) [ ع. ] (اِ.) مرد.
(اُ مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ امیر؛ فرماندهان، امیران.
(اِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- گذراندن.
۲- گذرانیدن وقت.
