می‌دمد صبح و کله بست سحاب
می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بسته‌اند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌هایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
خونم بریخت و از غم عشقم خلاص داد
منت پذیر غمزه خنجر گذارمت
«حافظ»
(گُ) (اِ.) هر یک از اخلاط چهارگانه صفرا، بلغم، خون، سودا.
(گَ) (ص.) = کش: خوش، خوب، با ناز و تکبر، نازنین.
(گِ) (اِ.) دل، قلب.
(گُ)
۱- (ص.) پهن، فراخ. مق تنگ.
۲- دارای پهنا، قطر، گنجایش، ظرفیت یا وسعت بیش از حد معمول.
۳- (اِمص.) رها کردن تیر از شست.
۴- فتح، تسخیر.
۵- گشایش.
۶- حمله.
۷- (ق.) با فاصله از یکدیگر.
۸- (عا.) آن ...
(~.) (اِ.) وضع یا عمل نسنجیده و همراه با بی احتیاطی، به ویژه بی حساب و کتاب خرج کردن و حساب دخل و خرج و سود و زیان خود را نداشتن.
(گُ دَ)
۱- (مص م.) آزاد کردن، باز کردن.
۲- فتح کردن.
۳- جدا کردن.
۴- چاره کردن، حل کردن.
۵- روان کردن، جاری ساختن.
۶- گشودن یا گشوده شدن.
۷- خلاص کردن، رها کردن.
۸- شاد کردن.
۹- روان کردن (شکم و مانند آن).
۱۰ - راست شدن، ...
(گُ. مِ) (اِمر.)
۱- فرمان پادشاهان.
۲- دیباچه کتاب.
دست (~. دَ) (ص مر.) بخشنده، جوانمرد.
(گُ دِ) (ص مف.)
۱- باز شده، مفتوح.
۲- فتح شده.
۳- جاری کرده، روان ساخته.
۴- شاد کرده.
(~. دِ) (ص مر.) بشاش، جوانمرد.
(~.) (حامص.) خوشرویی، بشاشت.
(~. زَ) (ص.) خوش بیان.
(~. شُ دَ) (مص ل.) باز شدن، رها شدن.
(~.) (ق.) بدون آمادگی، مقابل بسته میان.
(~.) (ص مر.) کسی که در انجام کارها جسور است.
(گُ یِ) (حامص.) گشودن، فتح.
(گُ یَ دِ) (ص فا.)
۱- باز کننده.
۲- فاتح.
(گَ) (مص مر. اِمص.)
۱- سیر و سیاحت.
۲- گردیدن، گشتن.
۳- گردش در شب جهت پاسبانی.
۴- تفرج، تماشا.
۵- جست و جو، تفحص.
۶- تغیر، تبدل.
۷- محو.
(گِ) (ق.) همه، همگی، کلاً.
(گَ. زَ دَ) (مص ل.) سیر کردن، گردیدن، گردش کردن.
