میدمد صبح و کله بست سحاب
میدمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
میچکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
میوزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بستهاند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینههایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
از فریب نرگس مخمور و لعل می پرست
حافظ خلوت نشین را در شراب انداختی
«حافظ»
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - وادار کردن، به عهده کسی قرار دادن.۲ - لازم گردانیدن، واجب کردن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) اجباری.
(اَ سّ عِ) [ ع. الساعه ] (ق.) در ساعت، این ساعت.
(اَ س ِ نِ) [ ع. السنه ] (اِ.) جِ لسان ؛ زبان.
(اَ لِ دَ گِ) (اِ.) (عا.)
۱- مبادله.
۲- عمل دو کس که با یکدیگر آمیزش و مباشرت کنند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) چسبانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لطف ؛ مهربانیها.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) به بازی انگیختن.
(اُ لُ) [ تر - مغ. ] (ص.) بزرگ، مهتر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) لغو کردن، بیهوده شمردن.
(اَ غَ رَ) [ ع. ] (ق.) باری، خلاصه.
( اَ ) [ ع. ] (صت.) فریاد! وای!
(اِ یا اَ) [ ع. ] (مص ل.) خو گرفتن، انس گرفتن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هِزار. ج. آلاف، الوف.
۲- هزاره.
(اَ تَ) (مص م.) نک الفختن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لفظ.
۱- واژهها، کلمهها.
۲- سخنها، کلام.
(اَ لِ) [ ازع. ] (اِمر.)
۱- حروف تهجی. ضح - الفبا یا حروف هجای فارسی سی سه حرف است: ا، ء، ب، پ، ت، ث، ج، چ، ح، خ، د، ذ، ر، ز، ژ، س، ش، ص، ض، ط، ...
(اُ فَ) [ ع. الفه ]
۱- (مص ل.) معتاد شدن، انس گرفتن.
۲- (اِمص.) عادت، انس.
۳- دوستی، همدمی.
(اَ فَ تَ) (مص م.) اندوختن.
(اَ فَ تَ) (ص مف.) اندوخته، جمع کرده.
