میدمد صبح و کله بست سحاب
میدمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
میچکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
میوزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بستهاند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینههایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشت
گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید
«حافظ»
(اَ ضَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- برتر، فزون تر.
۲- فاضل تر.
۳- با فضلیت تر. ج. افاضل.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) روزه شکستن.
۲- (اِمص.) روزه گشایی.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب. اِمر.) طعام و خوراکی که به هنگام افطار خورند.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ فعل ؛ کارها، کنشها، کردارها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- انجام دادن.
۲- یکی از بابهای ثلاثی مزید فیه در زبان عربی.
( اَ ) (اِ.) نوعی مار سمی خطرناک که در دهانش علاوه بر دندانهای کوچک تغذیهای دو دندان قلاب مانند در آرواره بالا وجود دارد که به طرف عقب دهان خمیدهاست. درون این قلاب مجرایی است که به غده زهر ...
( اَ ) (اِ.) = فغان: فریاد، زاری، ناله.
(اُ فُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- کرانه، ناحیه.
۲- نیم دایرهای که در امتداد آن، چشم کره زمین را میبیند. ج. آفاق.
(اَ قَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- دانشمندتر، داناتر.
۲- فقیه تر.
(اُ فُ) (ص نسب.) موازی، منسوب به افق. خط راست موازی سطح زمین.
(اِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.)ورشکست شدن.
۲- (اِمص.)بی چیزی، تنگدستی.
۳- ورشکستگی.
(~. مِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) شهادت - نامهای که در آن گروهی معتبر ورشکستگی و تهیدستی کسی را گواهی دهند.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ فلک ؛ چرخها، سپهرها، آسمانها.
( اَ ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- ستارگان.
۲- فرشتگان.
(اَ لَ) [ ع. ] (ص تف.) رستگارتر.
( اِ ) [ ازع. ] (ص.) کسی که عضو یا اعضایی از بدنش فاقد حرکت و نیرو باشد.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) نیست کردن، نابود گردانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ فنن ؛ شاخهها.
(اَ فَ) [ تر. ] (اِ.) مأخوذ از لاتین، به طریق احترام به جای «آقا» به بزرگان اطلاق میشود.
(~.) [ تر - فا. ] (ص.) کسی که در ظاهر شجاع و دلیر بنماید ولی در باطن ترسو باشد.
