رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
این رشتهٔ حیات که آخر گسستنی است
تا کی گره به هم زنم و چند بگسلد؟
«صائب تبریزی»
(~.) (ص مف.)۱ - نوشته شده.
۲- نقش و نگار شده.
(نِ) [ په. ] (اِ.) نظر، دید.
(~.) (حامص.)
۱- محافظت، حراست.
۲- مواظبت، توجه دقیق.
(~. تَ) (مص م.)
۱- نگه داری کردن.
۲- متوقف ساختن.
(~.) (اِ.) پاسبان، مراقب.
(~.) (حامص.) محافظت، مراقبت.
(نَ گَ) (ص.) (عا.) شخص سرد و نچسب و گرانجان، کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می‌رنجاند.
(نِ گَ) (شب جم.)
۱- بدان، آگاه باش، هوشیار باش.
۲- نگاه کن.
(نَ گَ) (ص.) (عا.) شخص سرد و نچسب، کسی که خوش محضر نباشد.
(نِ گَ) (ص فا.)
۱- منتظر، چشم به راه.
۲- اندیشناک، مضطرب.
(~.)(حامص.)۱ - چشم داشت، انتظار.
۲- تشویش، دلواپسی.
(نِ گَ رِ) (اِمص.) نگریستن، بینش، نظر.
(نِ گَ تَ) (مص م.) دیدن، نگاه کردن.
(نَ یا نِ گَ دَ) (مص م.)
۱- آجیده کردن جامه، بخیه کردن سوزنی.
۲- دفن کردن، در چال گذاشتن مرده.
(نَ یا نِ گَ دَ یا دِ) (اِمف.)
۱- آجیده شده (جامه)، بخیه کردن (سوزنی).
۲- آن چه در زمین و غیره پنهان کنند، دفینه.
۳- دفن شده، حال شده.
(نِ گَ) (اِ.) مخفف نگاه.
(نِ گَ) (اِ.) نک. نگاهبان.
(~.) (حامص.) نک. نگاهبانی.
(نِ) (اِ.) لقب پادشاه حبشه، نجاشی.
(نِ) (ص.) نک. نگونسار.
