روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
حافظ جناب پیر مغان جای دولت است
من ترک خاک بوسی این در نمی‌کنم
«حافظ»
(~. کَ دَ) (مص م.) اخته کردن.
(خا جِ) (حامص.)
۱- بزرگی، ریاست.
۲- سوداگری.
(خا) [ په. ] (ص.)
۱- آسان، سهل.
۲- پست، زبون.
(خا) (اِمر.)
۱- آنچه خورده شود.
۲- ارزاق.
(خَ رِ) [ ع. ] (اِ.) جِ خارجه. گروهی از سپاهیان امام علی (ع) که در جنگ صفین از بیعت با آن حضرت خارج شدند.
(خَ رِ) [ ع. ] (اِ.) جِ خارق.
۱- آنچه که خلاف عادات مردم باشد.
۲- کرامات اولیا.
(خا) (ص فا.) آسانگیر، سهل انگار.
(خا زِ)(اِ.)
۱- طاق نصرت، چوب بستی برای چراغانی و آذین بندی.
۲- قبه‌ای از گل‌ها و ریاحین.
۳- خواهش، میل.
(خا) (مص مر.) خواستن.
(خا) (ص فا.)
۱- خواهنده، طلب - کننده.
۲- طالب زناشویی.
(خا تَ) [ په. ] (مص ل.)
۱- خواهش کردن.
۲- آرزو داشتن، طلبیدن.
۳- اراده کردن.
۴- قصد داشتن.
(خا تِ) [ په. ]
۱- (ص مف.) طلب شده.
۲- اراده شده.
۳- (اِ.) مال، ثروت.
۴- امر مورد دعوی.
(خا)(ص فا.)
۱- خواهنده.
۲- طالب زناشویی.
(~.) (حامص.) به دختر یا زنی پیشنهاد ازدواج دادن.
(خَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خاصه.
۱- مقربان، نزدیکان.
۲- برگزیدگان قوم.
۳- ویژگی‌ها.
(خَ طِ) [ ع. ] (اِ.) جِ خاطر؛ اندیشه‌ها.
(خَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خافیه ؛ پنهان‌ها، نهان‌ها.
(خا) (اِ.) = خوار:
۱- خوردنی.
۲- دوده‌ای که برای ساختن مرکب سیاه از دود چراغ گیرند.
(خا لِ) (اِمر.) دوات، ظرفی کوچک که مرکُب را در آن ریزند.
(خا گَ) (ص.) آشپز، طباخ.
