روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بي‌نيازانه به ما مي‌گذرد دوست، ولي
سينه‌اش بحر نيازي‌ست که من مي‌دانم
«پژمان بختياري»
(خِ یا خَ تِ) (ص.) بینوا، بی چیز.
(خِ تَ) (اِمصغ.) پارچه‌ای که میان دو پاچه شلوار دوزند. ؛ ~ ِ کسی را جر دادن کنایه از: آبروی کسی را بردن، به باد فحش و فضاحت گرفتن.
(خِ) (ص نسب.)
۱- خانه‌ای که از خشت سازند.
۲- هر چیز چهارگوش، مربع.
۳- قطع کتاب در اندازه رقعی با طول و عرض مساوی.
(خَ)(اِ.)گیاهی است از تیره کوکناریان دارای ساقه باریک و برگ‌های طویل و درشت. میوه خشخاش به شکل حقه‌است که با تیغ زدن آن شیره‌ای سفید بیرون دهد که پس از خشک شدن به رنگ قهوه‌ای درآید و همان است که ...
(خُ مَ) (اِ.) = خشتامن: مادرزن، مادرشوهر.
(خَ) [ په. ] (اِ.) غضب، قهر.
(~.) (ص مر.) غضبناک، خشمناک.
(خَ ش) [ ع. ] (ص.)
۱- درشت، زبر.
۲- تندخو، نامهربان.
(خَ شَ) (ص.)
۱- مرغابی ای بزرگ تیره رنگ و سفید سر.
۲- بازی که نه سفید باشد نه سیاه.
(~.) گیاهی است از انواع بوریا که از آن جامه بافند و درویشان پوشند.
(خَ شَ) [ = خشن + سار = سر ] (اِمر.) نوعی مرغابی بزرگ که سری سفید دارد و تنش تیره گون است و به سیاهی زند.
(خُ) (ص.) خشنود.
(~.) [ په. ] (ص.)۱ - راضی.
۲- شادمان.
(~.) (حامص.)
۱- خرسندی.
۲- شادمانی.
(خَ شَ) (ص.) کچل.
(خُ یا خَ دَ) (مص م.) بریدن شاخه‌های زیادی درخت.
(خُ) [ ع. ] (اِمص.)۱ - فروتنی.
۲- اطاعت.
(خُ نَ)(اِمص.)
۱- درشتی، ناهمواری.
۲- تندخویی، بی رحمی.
(خُ) (ص.) فرزند نامشروع، حرامزاده.
دماغ (~. دِ) (ص مر.) اندوهگین، غمناک.
