روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
زاد راه حرم وصل نداریم مگر
به گدایی ز در میکده زادی طلبیم
«حافظ»
(خُ سُ) (اِ.)
۱- پدرزن.
۲- پدرشوهر.
(خُ) [ ع. ] (اِمص.) زیانکاری، زیانمندی.
(خُ سُ) (ص نسب.) منسوب به پدرزن یا پدرشوهر.
(خُ) [ په. ] (اِ.)
۱- پادشاه بزرگ.
۲- پادشاه.
(خُ رَ)
۱- (ص نسب.) شاهانه.
۲- (اِ.) نوعی سرود به نثر مسجع که گویند باربد در مجلس خسروپرویز می‌خواند.
۳- دینار شاهانه.
(خُ رَ)(ص نسب.)۱ - شاهانه.
۲- درخور پادشاه.
(خَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- ناپدید کردن.
۲- به زمین فرو شدن.
(خُ دَ) (مص م.) درو کردن.
(خُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ناپدید شدن.
۲- واقع شدن زمین میان ماه و خورشید که موجب تیره شدن ماه می‌شود.
(خَ سَ) (اِمصغ.)
۱- خار کوچک.
۲- خس، خار.
۳- خار سه پهلو.
۴- خار فلزی سه گوش که در زمان جنگ سر راه دشمن ریزند.
(خَ) [ ع. ] (ص.)
۱- فرومایه.
۲- بخیل. ج. خساس، اخسه.
(خَ س) [ ع. خسیسه ] (ص.) مؤنث خسیس، ج. خسایس.
(خَ) (اِ.)
۱- مادرزن.
۲- مادرشوهر.
(خَ) (اِ.) = خاشه: ریزه، خاشه.
(خَ) (اِ.) جعبه‌ای است فلزی حاوی گلوله‌ها که آن را در سلاح‌های گرم جای دهند و گلوله به توالی از آن وارد لوله می‌شود.
(خَ شّ) [ ع. ] (اِ.) چوب فروش، هیزم - فروش.
(خَ دَ) (مص م.)
۱- با دندان زخم کردن.
۲- خاییدن.
(خَ شَ) [ ع. ] (اِ.) چوب، چوب خشک.
(خِ) (اِ.)
۱- آجر خام.
۲- نیزه کوچک.
۳- یکی از نقش‌های چهارگانه ورق بازی. ؛~ در آب زدن کنایه از: کار بیهوده کردن.
(خِ) (ص فا.) آن که شغلش درست کردن خشت است، خشت زن.
