روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
آن که تاج سر من خاک کف پایش بود
از خدا می‌طلبم تا به سرم بازآید
«حافظ»
(خُ دَ) (مص ل.) پژمرده شدن.
(خُ دِ) (ص مف.) پژمرده.
(خَ یَ) [ ع. خشیه ] (مص ل.) ترسیدن، بیم داشتن.
(خَ) (اِ.) نک آخشیج.
(خَ)(ص.) هرچیز تیره رنگ، کبودرنگ.
(خَ نِ) (ص) نک خشین.
(خَ) [ ع. خصاء ] (مص م.) اخته کردن، خایه کشیدن.
(خَ صّ) [ ع. ] (ص.) پینه دوز.
(خِ) [ ع. ] (اِ.) جِ خصلت ؛ خوی‌ها، عادات.
(خِ) [ ع. ] (اِ.) جِ خصم.
۱- دشمنان.
۲- جنگجویان، ستیزه کاران.
(خَ یِ) [ ع. خصائص ] (اِ.) جِ خصیصه ؛ شایستگی‌ها، ویژگی‌ها.
(خَ یِ) [ ع. خصائل ] (اِ.) جِ خصیلت ؛ خصلت‌ها، صفات.
(خِ) [ ع. ] (اِ.) فراوانی گیاه و سبزه، خوبی سال.
(خَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- شکوفه خرما.
۲- درخت خرما.
(خَ) [ ع. ]
۱- (اِ.) داو، گرو، آن چه که بر سر آن قمار کنند.
۲- (مص م.) بریدن، جدا کردن.
(خَ لَ) [ ع. خصله ] (اِ.) خوی، صفت. ج. خصال.
(خَ) [ ع. ] (اِ.) دشمن، ج. خصام، خصوم.
(خَ نِ) [ ع - فا. ] (ق مر.) از روی دشمنی، از روی خصومت.
(خُ) [ ع. ] (مص م.)
۱- ویژه ساختن.
۲- خاص بودن.
۳- (اِمص.) گزیدگی، ویژگی.
(خُ صَ نْ) [ ع. ] (ق.) به طور خصوصی، علی الخصوص، به ویژه.
