روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
به که سر در جیب خاموشی کشم
پا به دامان فراموشی کشم
«جامی»
(خُ) [ په. ] (اِ.)
۱- آفریننده جهان.
۲- مالک، صاحب.
(~. مُ)(ص مر.)مرحوم، شادروان، مغفور. (در مورد مرده گویند).
(~. فِ) (اِمر.) بدرود، تودیع.
(خِ رَ) [ ع. خدر ] (اِمص.) پرده نشینی (زن)، مخدره بودن.
(خِ) [ ع. ] (اِمص.)فریبکاری، فریب آوری. خداع (خَ دّ) [ ع. ] (ص فا.) فریبکار، فریفتار، سخت مکار.
(خُ دّ) [ ع. ] (ص. اِ.) جِ خادم ؛ خدمتکاران، خدمتگزاران.
(خُ وَ) (اِمر.)
۱- صاحب، مالک.
۲- پادشاه
۳- آفریدگار.
(~.) (اِمر.)
۱- مالک، صاحب.
(~.) (حامص.)
۱- مالکیت، صاحب بودن.
۲- پادشاهی.
۳- الوهیت.
(خُ. وَ) (ق مر.) به راستی، درحقیقت.
(~. پَ رَ) (ص فا.) آن که خدا را پرستش کند.
(خُ) (اِمر.)
۱- مالک بزرگ.
۲- پادشاه بزرگ.
(خُ) (حامص.) الوهیت، خداوندی.
(خَ دَ) [ ع. ] (اِمص.) سستی، به خواب رفتن اعضای بدن.
(خِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پرده.
۲- پرده‌ای که برای دختران و زنان در یک طرف خانه بزنند. ج. اخدار، خدور.
(خُ رِ) (اِ.)
۱- ریزه و خرده.
۲- شراره آتش.
(خَ) [ ع. ] (اِ.) اثری که از زخم یا خراش باقی بماند.
(خَ ش) [ ع. خدشه ] (اِ.) خراش.
(خُ عِ) [ ع. حدعه ] (اِ.) مکر، حیله و فریب.
(خَ دَ) [ ع. ] (اِ. ص.) جِ خادم ؛ خدمتکاران، چاکران.
