روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
جان به شکرانه کنم صرف گر آن دانه در
صدف سینه حافظ بود آرامگهش
«حافظ»
(خَ. کَ دَ) (مص م.) فریب دادن، فریفتن.
(خَ)۱ - (ص.) ویران.۲ - (اِمص.)ویرانی.
۳- سیاه مست.
(خَ) (اِ.) کنایه از: دنیا.
(خَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ خرابه ؛ ویرانه‌ها.
۲- میخانه، میکده.
۳- قمارخانه.
۴- در عرفان، مقام و مرتبه ویرانی عادات نفسانی.
(خَ بِ) [ ع. خرابه ] (اِ.) ویرانه، ویرانه به جا مانده از آبادی.
(خُ) [ ع. ] (اِ.) دمل، دانه و جوشی که روی پوست بدن پیدا شود.
(خَ) (اِ.) مالیات، مالیات ارضی، باج.
(خَ. بَ. گِ رِ تَ) (مص م.) از پرداخت مالیات معاف کردن.
(~. گُ) (ص فا.) مالیات دهنده، باج دهنده.
(خَ رّ) (ص.) نک خرُاط.
(خَ رّ) [ ع. ] (ص فا.)۱ - موزه دوز، مَشک - دوز.
۲- آن که مهره و آینه و گردن بند و مانند آن فروشد.
(خَ رّ) [ ع - فا. ] (اِمر.) دکانی که در آن مهره، آینه، گردن بند و زیورآلات زنانه به فروش می‌رسد.
(خَ) (اِمر.) آسیایی که با نیروی چهارپا یا خر کار می‌کند.
(خُ)
۱- مشرق. مق بابل، مغرب.
۲- نغمه‌ای است از موسیقی قدیم.
(خَ) (اِ.) بریدگی زخم.
(خَ دَ) (مص م.) خراش دادن.
(خَ شَ دِ) (ص فا.) خراش دهنده.
(خَ دَ) (مص م.) ایجاد بریدگی و زخم کردن.
(خَ رّ) [ ع. ] (ص.) دروغ باف، دروغ - زن.
(خَ رّ) [ ع. ] (ص.) چوب تراش، کسی که با دستگاه چوب تراشی اشیاء چوبی درست می‌کند.
