روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
با یاد رنگ و بوی تو ای نو بهار عشق
همچون بنفشه سر به گریبان کشیده‌ام
«رهی معیری»
(خَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- به پایان رساندن، به سر آوردن.
۲- مهر کردن نامه یا هر چیز دیگر.
۳- قرآن را از اوّل تا آخر خواندن.
۴- مجلس عزاداری، مجلس ترحیم.
(خَ)(ص.)(عا.) خال خالی، راه راه، دارای لکه‌های غیر از رنگ اصلی متن.
(خَ تَ) (اِ.) داماد.
(خَ تَ بَ) (ص.) تهیدستی که لاف توانگری زند.
(خَ نِ) [ از ع. ] (مص م.) بریدن غلاف سر آلت مرد.
(~.) [ ع - فا. ] (اِمر.) جشنی که برای ختنه کردن کودکان برپا دارند.
(خَ یا خُ رِ) (ص.) اندک.
(خِ لَ) [ ع. ] (اِمص.) شرمساری، شرمزدگی.
(~. زَ دِ) [ ع - فا. ] (ص مف.) شرمسار، خجل.
(خُ جَ تِ) (ص.)
۱- مبارک، میمون.
۲- نیک، خوب.
(~.) (اِ.) گل همیشه بهار.
(خُ جَ تَ یا تِ) (حامص.) فرخندگی، مبارکی.
(خَ جَ) [ ع. ] (اِمص.) شرمساری، شرمندگی.
(خَ جِ) [ ع. ] (ص.) شرمنده، شرمسار.
(خَ) [ ع. ] (ص.) شرمگین، شرمسار.
(خِ لَ) [ ع. خجله ] (اِمص.) شرمندگی، شرمساری.
(خَ) [ ع. ] (ص.) شرمگین، شرمنده.
(خَ جَ)(اِ.)
۱- لکه، داغ.
۲- خال سفیدی که در چشم پیدا شود.
(خُ) (ص.)
۱- خوب، نیک.
۲- زیبا، خوبرو.
(خَ دّ) [ ع. ] (اِ.) چهره، رخسار. ج. خدود.
