روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
شاهان همه در حسرت آنند که باشند
در خیل غلامان تو از خیل غلامان
«هاتف اصفهانی»
(حَ) [ ع. ] (ص.)
۱- دانشمند.
۲- فیلسوف.
۳- طبیب. ج. حکماء.
(~.) [ ع - تر. ] (ص مر.) پزشک، رییس پزشکان.
(حَ یّ) [ ع. ] (ص.) زنده. ج. احیا.
(حَ یُ ض) [ ازع. ] (ص مر.) زنده و حاضر.
(حَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- باران.
۲- فراخی سال.
(حَ) [ ع. ] (اِمص.) شرمساری، خجلت. ؛~ را خوردن و آبرو را قی کردن کنایه از: بسیار گستاخ و وقیح و بی حیا بودن.
(حَ) [ ع. حیاه ]
۱- (مص ل.) زنده بودن.
۲- (اِمص.) زندگانی.
(حَ زَ) [ ع. حیازه ] (مص م.)
۱- رجوع کردن.
۲- به دست آوردن.
(صَ) [ ع. حیاصه ] (اِ.) دوالی که بدان تنگ زین بندند.
(حِ) [ ع. ] (اِ.) جِ حوض.
(حَ) (اِ.) صحن خانه، زمین برابر ساختمان که دور آن دیوار باشد.
(~. خَ وَ) (اِمر.) حیاط کوچک در پشت خانه مسکونی و مستقل از حیاط بزرگ.
(کَ) [ ع. حیاکه ]
۱- (مص م.) بافتن.
۲- (اِمص.) بافندگی، جولاهی.
(حِ) [ ع. ] (اِ.)۱ - جا، هر جا.
۲- جهت، لحاظ.
(حِ یَّ) [ ع. حیثیه ] (مص جع.) اعتبار، آبرو. ج. حیثیات.
(حِ دَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- شیر.
۲- لقب علی بن ابی طالب.
(حِ) [ ع. ] (ص.) سرگردان، سرگشته.
(حِ رَ) [ ع. حیره ] (اِمص.) سرگشتگی، سرگردانی.
(~. وَ) [ ع - فا. ] (ص مر.) تعجب - آور، شگفت انگیز.
(~. زَ دِ) [ ع - فا. ] (ص مر.) متحیر، سرگشته.
