روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
مرغ کم حوصله را گو غم خود خور که بر او
رحم آن کس که نهد دام چه خواهد بودن
«حافظ»
(حِ یَ) [ ع. حلیه ] (اِ.) زیور، آرایش.
(حَ) [ ع. ] (ص.)
۱- هم عهد، هم سوگند.
۲- یار، دستیار.
(حَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- حلال، روا.
۲- شوهر، زوج.
(حَ لِ یا لَ) [ ع. حلیله ] (اِ.) زن شرعی مرد، همسر. ج. حلایل.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) بردبار. ج. احلام.
(حَ مِ) [ ع. حلیمه ] (ص.) زن بردبار.
(حِ یِ) [ ع. حلیه ] (اِ.) زینت، زیور، جِ حلی.
(حَ) [ ع. حمأه ] (اِ.) گل سیاه، لجن.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) خویشاوند زن و شوهر.
(حِ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دفاع کردن از کسی.
۲- پشتیبانی کردن.
(حَ حِ) [ ع. ] (اِ.) نوعی پونه با برگ‌های پهن.
(حِ) [ ع. ] (اِ.) خر، ج. حمیر.
(حَ س) [ ع. حماسه ]
۱- (مص ل.) دلیری کردن. شجاعت نمودن.
۲- (اِ.) شعر رزمی.
(حَ قَ) [ ع. حماقه ] (اِمص.)کم خردی، بی خردی.
(حَ مّ) [ ع. ] (ص.) باربر.
(حِ لِ یا لَ) [ ع. حماله ] (اِ.) بند شمشیر. ج. حمایل.
(حَ مّ) [ ع. ] (اِ.) گرمابه. ج. حمامات. ؛~ِ زنانه کنایه از: جای شلوغ و پر سر و صدا. (?(حمام (حِ) [ ع. ] (اِ.) مرگ، موت.
(حَ) [ ع. ] (اِ.) کبوتر. ج. حمائم.
(~. گِ رِ تَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) به حمام رفتن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- گرمابه دار، گرمابه بان.
۲- حقو قی که به گرمابه دار ده یا قریه دهند.
