روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز
«حافظ»
(حَ) [ ع. ] (ص نسب.)
۱- واقعی، اصلی.
۲- راست و درست.
(حَ لّ) [ ع. ] (مص م.)۱ - گشودن، باز کردن.
۲- گداختن.
(حِ لّ) [ ع. ] (مص ل.)حلال شدن، حرمت.
(حَ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.)
۱- گشودن.
۲- آمیختن.
(حَ لّ) [ ع. ] (ص فا.) پنبه زن، نداف.
(حَ لّ) [ ع. ] (ص.) آن که قسم بسیار یاد کند، بسیار سوگند خورنده.
(حَ لّ) [ ع. ] (ص فا.) سلمانی، موتراش.
(حِ قَ) [ ع. حلاقه ] (اِمص.) سر - تراشی، شغل حلاق.
(حَ لّ) [ ع. ] (ص.)
۱- بسیار گشاینده.
۲- ماده‌ای که ماده دیگر را در خود حل کند.
(حَ) [ ع. ] (ص.) روا، جایز، شایست.
(حَ. دِ) [ ع - فا. ] (ص مر.) فرزندی که انعقاد نطفه وی به طریق مشروع انجام گرفته باشد. مق. حرام زاده.
(حَ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.)
۱- جایز شمردن.
۲- بخشودن، گذشت کردن.
(حَ وَ) [ ع. حلاوه ] (مص ل.) شیرین بودن.
(حَ یِ) [ ع. حلائل ] (اِ.) جِ حلیله ؛ زنان شوی دار.
(حَ) [ ع. ] (مص م.) دوشیدن شیر.
(حَ لَ) [ ع. ] (اِ.) ظرف مکعب مستطیل از جنس حلب.
(حَ بَ یا بِ) [ ع. حلبه ]
۱- (اِمص.) مسابقه اسب دوانی.
۲- (اِ.) اسبان مسابقه.
(حَ لَ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به حلب.
۲- ورقه آهنی که روی آن را با قلع اندود کنند تا در مقابل رطوبت محفوظ ماند.
(حَ لَ) [ ع. ] (اِ.) جانوری از رده شکم - پاییان ج زو شاخه نرم تنان که در حدود ۳۵۰۰ گونه از آن شناخته شده و در سراسر کره زمین در خشکی و کنار نهرها زیست می‌کنند وبرخی ...
(حَ) [ ع. ] (مص ل.) سوگند خوردن، قسم یاد کردن.
