روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت
عاقلا مکن کاری کاورد پشیمانی
«حافظ»
(جَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) اجازه دادن، رخصت دادن.
۲- (اِ.) گذرنامه، پاسپورت.۳ - (مص ل.) گذشتن، گذشتن از جایی.
(جُ) (اِ.)
۱- هاون سنگین و چوبین، مهراس.
۲- چوبی که ستوران را بدان رانند.
(جَ س) [ ع. ] (اِ.) جِ جوسق.
(جَ وّ) [ ع. ] (ص.) بسیار جولان کننده.
(جُ یا جَ) (اِ.)
۱- کیسه، کیسه بزرگ ساخته شده از پارچه خشن.
۲- پارچه خشن و یا ضخیم.
۳- یک لنگه بار.
۴- بدن (انسان).
۵- چیزی گشاده. ؛در ~ کسی نگنجیدن فریب کسی را نخوردن.
(~.) (اِمر.) سوزن بزرگی که برای دوختن جوال و پارچه‌های ضخیم به کار می‌رود.
(~. رَ تَ) (مص ل.) با کسی مقابله و معارضه کردن و از پسش برآمدن.
(جَ لِ یا لَ) [ ع. جواله ] (اِ.) بسیار جولان کننده، بسیار گردنده.
(جَ مِ) [ ع. ] (اِ. ص.) جِ جامعه و جامع.
(جَ) [ په. ] (ص. اِ.) هر چیز کم سن. مق پیر.
(جَ نِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جانب ؛ کناره‌ها.
(جَ مَ) (ص مر.) کریم، بخشنده.
(~.) (حامص.) بخشندگی، سخاوت.
(جَ نِ) (اِ.) شاخه تازه درخت.
(جَ هِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جِ جوهر؛ گوهران.
۲- هر یک از سنگ‌های گرانبها مانند الماس یاقوت، زمرد و مانند آن که به عنوان زینت و زیور به کار می‌رود.
(~.) [ ع. ] (اِ.) اشیاء زینتی که از جواهر می‌سازند.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ جواهر. جج. جوهر.
(جَ یِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جایزه.
(اِ.) جوی.
(جَ یا جُ) (اِمر.) حبه‌ای است شبیه به جو و باریک تر و درازتر از آن.
