روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
چه مستیست ندانم که رو به ما آورد
که بود ساقی و این باده از کجا آورد
«حافظ»
(جُ) (اِ.) پارچه کهنه.
(جُ لُ بُ) (ص.) = جلمبر: آدم ژنده - پوش و ژولیده.
(~.) [ ع. جله ] (اِ.)
۱- ظرف مایعات مانند خم، کدوی شراب.
۲- کدوی بزرگ از تمر و خرما.
(جُلِّ) (اِ.) گره، گره ریسمان.
(جُ یا جِ لُ) [ تر. جیلاو ]
۱- (ق.) پیش، مقابل.
۲- (اِ.) لگام مرکوب، عنان، افسار.
۳- پیش از دیگران یا دیگر چیزها.
(جَ) (ص.) شوخ و شنگ.
(~.) (اِ.) سیخ کباب (چوبی یا آهنی).
(~. بُ شُ دَ) (مص ل.) مورد حمله و هجوم واقع شدن.
(~. بَ) [ تر - فا. ] (اِ.) مجموعه اهرم‌ها و قطعات قسمت جلو خودرو که تنظیم حرکت چرخ‌ها و چرخش آن‌ها را بر عهده دارد.
(جَ وَ) [ ع. ] (مص م.) آشکار کردن.
(جُ یا جِ لُ) [ تر - فا. ] (اِ.) پیشگاه خانه.
(جُ لُ) [ تر - فا. ] (ص فا. اِمر.)
۱- کسی که زمام اسب ارباب خود را در دست گرفته راه برد.
۲- طلایه، پیش قراول. ؛ ~ کسی بودن توان مبارزه با آن کس را داشتن.
(جُ) [ ع. ] (مص ل.) نشستن.
(جِ وِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- خود را نشان دادن.
۲- آشکار ساختن.
۳- تابش انوار الهی بر قلب عارف.
(جُ یاجِ لُ) [ تر - فا. ] (ص فا.) مانع.
(~.) (حامص.) ممانعت.
(جَ)= جلبیز. جلیز:
۱- کمند، مقود.
۲- (ص.) مفسد، غمار.
۳- برگزیده، منتخب.
(جُ گِ) (اِ.) زمین صاف و هموار.
(جَ لّ) [ ع. ] (ص.)
۱- آشکار، روشن.
۲- صیقل داده شده.
(جَ لّ یَ) [ ع. ] نک جلیه.
