روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند
چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی
«حافظ»
کردن (جُ. کَ دَ) (مص ل.) آمیزش، جماع کردن حیوانات.
(جَ تَ یا تِ) (ص.) خمیده، کج.
(جُ تَ یا تِ) (اِ.)
۱- لگد اسب و شتر و غیره، جفتک.
۲- سرین، کفل.
۳- گره ریسمان.
(جُ تَ) (اِ.) لگد حیوانات.
(جَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- علمی که به کمک آن امور پنهانی و آینده را بازگویند.
۲- چاه فراخ.
(جَ فْ) [ ع. ]
۱- پلک چشم.
۲- غلاف شمشیر. ج. اجفان، جفون، اجفن.
(جَ فَ)(ص.) (عا.) بیهوده، بی معنی.
(جُ فُ) [ ع. ] (اِ.) جِ جَفن، پلک چشم.
(جَ لَّ) [ ع. ] (فع.) بزرگ است، کبیر است. ؛~الخالق بزرگ است آفریننده. ؛~جلاله بزرگ است شکوه او (خدای).
(جُ لّ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پارچه از هر جنس.
۲- پوششی برای چارپایان، پالان.
(جَ) (اِ.) نک چکاوک.
(جُ لُ پَ) (اِمر.) اسباب و اثاثیه ناچیز و کم ارزش.
(جَ) [ ع. جلاء ] (مص م.)
۱- واضح و روشن کردن.
۲- صیقل دادن.
(جَ) [ ع. ] (مص ل.) کوچ کردن، از وطن دور شدن، آوارگی.
(جِ) [ ع. ] (اِ.) سرمه، کحل.
(جُ لّ) [ ع. ] [ معر. ] (اِمر.) گلاب.
(جَ لّ) [ ع. ] (ص.) جلب کننده.
(جَ جِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جلجل.
۱- زنگوله‌ها.
۲- دف، دایره زنگوله دار.
۳- سینه بند اسب یا شتر که به آن زنگوله‌های کوچک بسته باشند.
۴- نام مرغی خوش آواز.
(جَ لّ) [ ع. ] (ص.) مأمور تازیانه زدن یا کشتن محکومان، دژخیم.
(جَ دَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) چابک بودن.
۲- (اِمص.) چابکی.
