روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بگیرم آن سر زلف و به دست خواجه دهم
که سوخت حافظ بی‌دل ز مکر و دستانش
«حافظ»
(جِ) [ ع. ] (اِ.) تنه درخت.
(جَ ذَ) [ ع. ] (مص ل.) شادمانی کردن، نشاط.
(جَ ذُ) [ ع. ] (ص.) بسیار کشنده.
(جَ وَ یا وِ) [ ع. جذوه ] (اِ.)
۱- پاره آتش، اخگر.
۲- پاره هر چیز.
(جِ رّ) (اِ) صدای پاره شدن پارچه.
(جُ) (اِ.) اسب.
(جَ رّ) [ ع. ] (مص م.) کشیدن، فرو کشیدن.
(جَ) (اِ.)
۱- شکاف، رخنه.
۲- شکاف زمین.
(جِ. خُ دَ) (مص ل.) (عا.) پاره شدن.
(جِ. زَ دَ) [ ع. ] (مص ل.) (عا.) دبه درآوردن، لجبازی کردن.
(جُ أ) [ ع. ] (اِمص.) دلیری، پردلی.
(جِ) [ ع. جری ] (اِ.) راتبه، وظیفه جنسی، اجرا، جیره.
(جَ) [ ع. ] (اِ.) نفقه، آن چه بدان معاش گذرانند، اخراجات.
(جِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- انبان ؛ توشه دان.
۲- غلاف.
(جَ بِ یا بَ) (اِ.) جوراب ساق کوتاه.
(جَ اَ) [ ع. ] (اِمر.) جرثقیل.
(جَ) [ ع. ] جِ جرثومه.
(جَ رّ) [ ع. ] (ص فا.) پزشکی که به علاج بیماری‌هایی می‌پردازد که نیاز به شکافتن بدن باشد.
(جِ) [ ع. ] (اِ.) جِ جراحت ؛ زخم‌ها.
(جِ حَ) [ ع. ] (اِ.) زخم، خستگی. ج. جراحات.
