روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
تابه فکر خود فتادم، روزگار از دست رفت
تا شدم از کار واقف، وقت کار از دست رفت
«صائب تبریزی»
[ معر. ] (اِ.) = جیبسین: گچ، حبص.
(جَ)(اِ.)
۱- پشم و پنبه که درون لحاف و ت وشک کنند.
۲- هرچیز آکنده از پشم و پنبه مانند توشک و بالش. جغبوت، جغبت و چغبت و چغبوت و چبغوت و چبغت نیز گویند.
(ج بِ لَُ) [ ع. ] (اِ.) نهاد، سرشت، منش.
(جِ بِ لِّ) [ ع. ] (ص نسب.) ذاتی، فطری، غریزی.
(جُ) [ ع. ] (اِ.) ترس.
(جُ بِّ) [ ع. جبه ] (اِ.) جامه گشاد و بلند که بر روی جامه‌های دیگر پوشند.
(~.) [ ع. ] (اِ.) پیشانی صورت فلکی شیر، و آن منزل دهم از منازل قمر است.
(جَ هَ یا جِ هِ) [ ع. جبهه ] (اِ.)
۱- پیشانی، جبین.
۲- بخش جلوی محل جنگ.
۳- گروه متحدی از احزاب یا سازمان‌های گوناگون که در جهت اهداف سیاسی مشترکی فعالیت می‌کنند: جبهه آزادی بخش فلسطین.
۴- محل برخورد یا منطقه ...
(~. گِ رِ تَ)(مص ل.) مخالفت کردن.
(جَ بُ) [ ع. ] (ص.) ترسو، بزدل.
(جَ رَ یا رِ) [ ع. جبیره ] (اِ.) تخته‌های باریک و نوارهایی که شکسته بند بدان‌ها محلی از بدن را که استخوانش شکسته می‌بندد، تخته بند. ج. جبائر (جبابر).
(جَ) [ ع. ] (اِ.)پیشانی، یک طرف پیشانی.
(جُ بّ) (اِ.) = چپین: طبق چوبین، سله.
(جِ) [ انگ . ] (اِ.) هر یک از اسباب‌هایی که به وسیله خروج ناگهانی و پرفشار سیال از دهانه مخزن کار کند. مانند: هواپیمای جت یا توربوجت.
(جُ ثِّ) [ ع. جثه ] (اِ.) بدن، تن.
(جَ) [ ع. ] (مص م.) انکار کردن.
(جُ حُ) (مص م.) انکار کردن، امری را دیده و دانسته منکر شدن.
(جَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- (اِ.) جهنم، دوزخ.
۲- جای بسیار گرم.
(جَ) (ق.) دقیقاً، درست.
(~.) (اِ.) عطسه دوم، متضاد صبر، که آن را به فال نیک می‌گیرند.
