روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
من که قول ناصحان را خواندمی قول رباب
گوشمالی دیدم از هجران که اینم پند بس
«حافظ»
(گِ ر تَ) (مص ل.)
۱- زندگانی یافتن.
۲- نیرو گرفتن پس از بیماری.
(اِمر.) معشوقه، محبوب.
(نِ) (اِمر.)
۱- معشوق، محبوب.
۲- درست و حسابی، سخت و کامل.
(نِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- پهلو، طرف.
۲- سوی، جهت.
۳- ناحیه. ج. جوانب.
(نِ) [ ع - فا. ] (ص فا.) حمایت کننده، طرفدار.
(~.) [ ع - فا. ] (حامص.) طرفداری، حمایت.
(اِ.) نوعی کیسه بزرگ.
(نِ) (اِ.) آن بخش از جمجمه که در کودکی نرم است.
(نِ) (ص فا.)
۱- قائم مقام.
۲- ولیعهد.
(~.) (حامص.) قائم مقامی.
(فَ) (ص فا.) جان فرساینده، خسته کننده.
(فَ یا فِ) (حامص.) جان فدا کردن.
(نَ) (اِمر.) فرشی کوچک که بر کف اتاق یا زمین گسترند و روی آن نماز گزارند، سجاده. ؛ ~ آب کشیدن تظاهر به پاکی و تقدس کردن.
(نِ وَ) (اِص.)
۱- زنده، جاندار.
۲- حیوان. ؛ جک و ~ جانوران گوناگون به ویژه حشرات موذی.
(~. شِ) (حامص.) علمی که موجودات زنده حیوانی رامورد مطالعه قرار می‌دهد، معرفه الحیوان.
(ص فا.) بسیار رنج دهنده.
(گُ) (ص فا.) گدازنده جان، بسیار دردناک.
(ی) (گَ) (ص فا.) آنچه روح و جان را بیازارد.
(ص نسب.) گرامی، عزیز.
[ ع. ] (اِفا.) جنایتکار.
