روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
یا رب امان ده تا بازبیند
چشم محبان روی حبیبان
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.)دریافتن، جبران کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دیدار کردن.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تل ؛ پشته‌ها.
(تَ لَ لُ) [ ع. ] (مص ل.) درخشیدن، برق زدن.
(تَ) (اِ.)
۱- رکن تقطیع موسیقی قدیم.
۲- صوت، خوانندگی، آواز.
(تَ مِ ذِ) [ ع. تلامذه ] (اِ.) جِ تلمیذ؛ شاگردان.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تلمیذ؛ شاگردان.
(تَ لّ) (ص.) بسیار فربه، چاق.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) یکدیگر را سرگرم ساختن.
(تَ وَ) [ ع. ] (مص م.) خواندن، قرائت کردن.
(تَ لَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.) درنگ کردن.
(تَ لَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- لباس پوشیدن.
۲- آمیخته و مبهم شدن کار.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نیرنگ ساختن.
۲- پوشاندن، حقیقت را پنهان کردن.
(تَ لَ ثُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بوسه زدن.
۲- دهان بند زدن.
(تَ جِ ئِ) [ ع. تلجئه ] (مص م.)
۱- قرار دادن مال برای بعضی از وارثان دون بعض.
۲- واگذار کردن زمین خود به دیگری و بدین نحو تحت حمایت او درآمدن ؛ التجاء.
(تَ لَ لُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- مردد بودن.
۲- در گفتن سخنی تردید داشتن.
(تَ) [ په. ] (ص.)
۱- دارای مزه غیرمطبوع، بدمزه.
۲- زننده، سخت، سخن تلخ.
۳- تندخو، بدخلق.
(تَ خِ) (اِمر.)
۱- تلخک.
۲- صفرا، زرداب.
(تَ خَ) (اِمصغ.)
۱- مصغر تلخ.
۲- خربزه تلخ.
۳- کاسنی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) خلاصه کردن.
