روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
چون گردباد، نیش دو صد خار می‌خوریم
گر جامه از غبار به بر می‌کنیم ما
«صائب تبریزی»
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- خط کشی کردن.
۲- سطربندی کردن.
(تِ) [ ع. ] (اِ.) عدد نُه.
(تِ) [ ع. ] (اِ.) عدد نود.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) نرخ گذاشتن برای چیزی، بها تعیین کردن.
۲- (اِ.) تبدیل ارز.
(تِ) [ ع. ] نود (۹۰).
(تَ سَ سُ) [ ع. ] (مص ل.) سفسطه کردن، استدلال باطل کردن.
(تَ سَ طُ) (مص ل.)
۱- احمق شدن.
۲- هذیان گفتن.
۳- انکار حقایق کردن، سوفسطایی کردن.
(تَ سَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فرود آمدن.
۲- پست شدن.
(تَ یِ) [ ع. تسقیه ] (مص م.) آب دادن، سیراب کردن.
(تَ سَ سُ) [ ع. ] (مص ل.) پیوسته شدن، پشت سر هم بودن.
(تَ سَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) چیره شدن، غلبه یافتن.
(تَ سَ لِّ) [ ع. ] (مص ل.) از اندوه رها شدن.
(تَ یَ) [ ع. تسلیه ] (مص م.) دلخوشی دادن، رهایی بخشیدن از اندوه.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) سلاح پوشانیدن، سلاح دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) گماشتن، چیره دست کردن، مسلط ساختن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) گردن نهادن.
۲- سلام گفتن.
۳- پذیرفتن شکست و متوقف کردن جنگ.
۴- (اِ.) حالت اطاعت و فرمانبرداری.
۵- (ص.) مطیع، فرمانبردار.
(تَ مِ) (اِ.) بند چرمی که بدان چیزی را بندند. ؛ ~ از گُرده کسی کشیدن الف - کارهای پرمشقت به کسی تحمیل کردن.
۲- کسی را مرعوب کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- مسمط ساختن شعر.
۲- آویختن چیزی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فربه ساختن.
۲- روغن دار کردن.
(تَ یِ) [ ع. تسمیه ] (مص م.) نام نهادن، نامیدن.
