روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
شب ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن
مگر آن که شمع رویت به رهم چراغ دارد
«حافظ»
(مّ) [ ع. ] (ص.) تمام، کامل.
(مُّ لْاِ) [ ع. ] (ص مر.) آن که اختیار کامل در امری دارد.
(مِ) [ ع. ] (ص.) خرمافروش.
(اِ.) دهان، فم.
(اِ.) تار؛ مق. بود. رشته‌ای چند که جولاهگان از پهنای کار زیاد آورند و آن را نبافند.
(نِ تَ) (مص ل.) توانستن.
[ مغ. ] (اِ.) = تنسوخ. تنسخ. تانکسوق. تنکسوق. تنسق: چیز نفیس، تحفه نایاب که به عنوان هدیه برای بزرگان برند.
[ فر. ] (اِ.) خطی است که فقط در یک نقطه به منحنی برخورد می‌کند.
[ انگ. ] (اِ.)
۱- منبع بزرگ معمولاً استوانه‌ای جهت ذخیره مایعاتی مانند: آب، نفت و...
۲- از وسایط نقلیه جنگی زنجیردار که بدنه آن زره پوش و مجهز به توپ و مسلسل است.
(کِ) [ انگ. ] (اِ.) نوعی خودرو باری که بر روی شاسی آن مخزنی فولادی برای حمل مایعات نصب شده باشد، باری مخزنی. (فره).
(~.) [ اسپا. ] (اِ.) نامی از رقص‌های آرام دونفره.
(گُ) (ص.) سرتراش، حجام. توانگو و تونگو نیز گویند.
(اِ.) زنگی که بر روی شمشیر و امثال آن نشیند.
(اِ.)
۱- لای.
۲- فرد.
(هُ) (اِ.) شراب، عرق.
(اِ.)
۱- تاب، روشنایی.
۲- حرارت، گرمی.
۳- تاب، توان.
(اِمر.) قدرت، توانایی.
[ په. ] (اِ.)
۱- غرامت، جریمه.
۲- عوض، بدل.
(دَ) (مص م.)
۱- جریمه دادن.
۲- عوض دادن.
(وِ تَ) (مص ل) توانستن.
