روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
چه دید هاتف می کش ندانم از باده
که هر چه داشت به عالم گذاشت بر سر می
«هاتف اصفهانی»
(حامص.)
۱- تیرگی، سیاهی.
۲- گرفتگی چهره در اثر خشم یا اندوه.
۳- جهل، نادانی، بی خبری.
۴- آشفتگی.
(اِ.)
۱- امرد، مخنث.
۲- فرومایه، سفله.
۳- محبوب، معشوق.
(ص فا.) در ترکیب معنای «تازنده» می‌دهد: پیشتاز، اسب تاز.
۱ - (ص فا.) در حال تاختن.
۲- (ق.) به تاخت، باسرعت.
(دَ) (مص م.) دواندن، تاختن.
(دِ) (ص مف.) دوانیده، دوانده.
(نِ) (اِ.) شلاق، تازیانه.
(دَ) (مص م.) دواندن، دوانیدن.
(حامص.) بچه بازی، غلامبارگی.
(زَ دِ) (ص فا.)
۱- دونده، تندرو.
۲- دواننده.
(زَ) (اِ.) ستونی از گچ و سنگ که زیر سقف خانه می‌زنند.
(زِ)
۱- (ص.) نو، جدید.
۲- مجازاً خرم، شاداب.
۳- بدیع.
۴- (ق.) اخیر، اخیراً. ؛~به دوران رسیده کنایه از: کسی که تازه به مقامی رسیده و خود را گم کرده، ندید بدید، نوکیسه.
(~. بَ) (اِمر.)
۱- گل نوشکفته.
۲- نوبهار.
۳- زمین آرایش یافته از بهار مجدد.
(~. خَ) (ص مر.) پسری که تازه پشت لبش مو روییده.
(~. عَ) [ ع - فا. ] (ص.) زنی که به تازگی ازدواج کرده‌است، نوعروس.
(~. نَ فَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) کسی که تازه به کاری پرداخته و هنوز خسته نشده‌است.
(~. رِ) [ فا - ع. ] (ص مر.) غریب، ناشناس.
(~. کَ دَ) (مص م.)
۱- زنده کردن.
۲- بارونق کردن. تعمیر کردن.
(زِ)
۱- (حامص.) تازه بودن، نو.
۲- خرمی، طراوت.
۳- (ق.) جدیداً، اخیراً.
(زِ. کَ دَ)(مص ل.)
۱- گشاده رویی کردن.
۲- گرم پرسیدن، خوش آمد گفتن.
